Restaurant De Stadt van Luijck in Sint-Truiden: een stadspaleis met toekomst

Jan Scheidtweiler aan tafel bij De Stadt van Luijck in Sint-Truiden: avant-garde in een stadspaleis.

We zien, van links naar rechts en van boven naar onder, een crème van zeekraal, een blaadje postelein, een opgerolde sliert rauwe asperge, een mousse van paling met daarop een blokje van één vierkante centimeter gerookte paling, de gegrilde bovenste helft van een asperge, een zeetongfilet met geraspte limoen en een espuma van aardappel. Onder de aspergesliert heeft zich nog een quenelle olijven-paprikatapenade genesteld. En dan zijn we nog een paar eetbare bloempjes en een crumble met groene kruiden vergeten.

Advertentie
©RV

Het is een hele uitdaging om op te sommen wat er precies op je bord ligt in De Stadt Van Luijck, een somptueus restaurant in een zorgvuldig opgeblonken stadspaleisje uit de 18de eeuw in het centrum van Sint-Truiden. Pajtim Bajrami, een jonge chef met een achtergrond in Kosovo maar een koksopleiding in Brugge, moet over engelengeduld en chirurgische precisie beschikken. Zonder die twee eigenschappen krijg je de assemblage van dit soort complexe gerechten niet klaar.

Waar?
De Stadt van Luijck
Schepen Dejonghstraat 12
3800 Sint-Truiden
Tel. 011/190.969
destadtvanluijck.be
Gesloten op maandag en dinsdag.

Wijn?
Een mooie, niet al te grote wijnkaart waarop interessante vondsten (zoals Belgische wijnen) afwisselen met bekende namen, onder meer enkele kleppers uit Bordeaux.

Decibel?
Zoals het een paleis betaamt, is discretie troef: nauwelijks 68,5 dB.

Rekening?
193,50 euro voor twee.

Kom ik terug?
Ja. Voor een speciale gelegenheid, en met een gevulde portefeuille.

Het nadeel van dit soort spectaculaire keuken is dat koks zo opgeslorpt worden door het dresseren van hun borden, dat het hun niet altijd lukt om die nog warm op tafel af te leveren. De constructie rond zeetong is hoogstens lauw. Bovendien is de vis niet al te best gegaard, het doet heimwee krijgen naar een in boter gebakken stukje zeetong.

Het incident met de tong is nagenoeg de enige kritiek op een maaltijd die, in zijn genre, tot het betere werk behoort. Je moet het Bajrami nageven dat hij elk onderdeel van zijn viergangenmenu (dat wel 60 euro kost) - van een piepklein rolletje gemarineerde komkommer tot een hapje rond zalmtartaar - goed op smaak weet te brengen. Ook wie niet te vinden is voor dit soort speelkeuken zal toch toegeven dat het een plezier is je een weg te eten door de verschillende smaken en texturen die hier in één bord samenkomen. Bovendien weet de jonge chef soms interessante eigen accenten te leggen, bijvoorbeeld door een sausje van sesam te druppelen rond verschillende bereidingen van heilbot (gebrand, gerookt).

Advertentie
Advertentie

Met perfect gebakken lamsvlees van onberispelijke herkomst toont de chef dat hij wel degelijk complexiteit met warme borden kan combineren. Bovendien toont de saus dat deze jongen ook goed opgelet heeft bij de lessen klassiek koken.

©RV
De jonge chef Pajtim Bajrami moet over engelengeduld en chirurgische precisie beschikken. Zonder die twee eigenschappen krijg je de assemblage van dit soort complexe gerechten niet klaar.

De verzorgde gerechten passen naadloos bij het al even chique interieur. We zitten aan een ruime tafel met smetteloos linnen, met uitzicht op een binnenterras, spectaculair gerenoveerd houtwerk en plafondschilderingen: dit is het mooiste restaurant van Sint-Truiden en ver daarbuiten. En met zijn niet-alledaagse creaties is Bajrami ook een erg interessante chef in een streek die niet overloopt van de creatieve koks. Dat bewijst hij nog eens met een dessert rond chocolade, mango, matcha en mandarijn, waarbij vooral een praline met vloeibare vulling indruk maakt: dit is een stadspaleis met toekomst.

Advertentie