De manager van het jaar

Theo Dilissen gaf eind 1999 een schitterende carrière bij het Deense schoonmaakbedrijf ISS op om de nummer twee te worden bij Real Software. De afgelopen tweeënhalf jaar werden meteen de meest slopende uit zijn carrière. Toch beklaagt Dilissen zich de overstap niet. Het is en blijft boeiend, zegt de 48-jarige ex-topbasketballer die vorig jaar door het weekblad Trends/Tendances werd uitgeroepen tot manager van het jaar. Het Real Software waar Dilissen vandaag gedelegeerd bestuurder is, is nauwelijks nog vergelijkbaar met het bedrijf waar hij in februari 2000 aan de slag ging als rechterhand van oprichter Rudy Hageman. Die had zijn bedrijf uitgebouwd tot de ultieme natte droom van elke belegger. Het aandeel Real Software was samen met dat van Lernout & Hauspie aanwezig in menige Vlaamse portefeuille en legde de belegger geen windeieren. Geholpen door een voor ICT-bedrijven gunstig klimaat en resultaten die keer op keer de verwachtingen overtroefden, was Real Software een van de best presterende aandelen op de Brusselse beurs.Dilissen was zich bewust van de vele uitdagingen die hem wachtten. Want enkele maanden voor zijn overstap waren de vrij verontrustende berichten opgedoken over de Amerikaanse activiteiten van Real Software, wat leidde tot een winstwaarschuwing en een gevoelige koersdaling van het aandeel. Bovendien stelde Dilissen een nefast gebrek aan een geïntegreerde structuur vast. De vele bedrijven die Hageman in de loop der jaren had overgenomen, werkten vaak als eilandjes. Een confederatie van bedrijven, zo noemt Dilissen vandaag het Real Software van destijds.De omvorming van die confederatie tot een geïntegreerde groep bleek een kolfje naar Dilissens hand. Bij ISS had hij immers in drie jaar de overname en integratie van 70 bedrijven in acht Europese landen gecoördineerd.NulpuntDilissen kreeg nog andere katten te geselen. De Amerikaanse divisie van Real Software crashte compleet en sloeg een enorm gat in de boeken van Real Software, met een negatief eigen vermogen tot gevolg. Het vertrouwen in Hageman bereikte het nulpunt en in overleg met de raad van bestuur stapte deze op, eerst als gedelegeerd bestuurder en nadien ook als voorzitter.Dilissen ging praten met de banken en slaagde erin een broodnodige schuldherschikking uit de brand te slepen. De overgenomen bedrijven die volgens Dilissen niet strategisch waren voor de groep, werden afgestoten. Alle overblijvende bedrijven fuseerden met moeder Real Software. Het ex-management ervan moest er eerst wel akkoord mee gaan zijn vorderingen op Real Software om te zetten in aandelen. Dilissen overtuigde hen, net als de obligatiehouders van het bedrijf trouwens.Vandaag is Real Software een groep die gebouwd is rond nog slechts vier divisies en die een zowat volledig vernieuwde raad van bestuur heeft. Deugdelijk bestuur is een van Dilissens stokpaardjes. Zijn beloning is dat de klanten niet zijn weggelopen. Sterker nog: Real Software kreeg er de afgelopen maanden enkele grote bij. Nu moet de belegger nog overtuigd worden, en gelet op de koers van het aandeel is dat tot nader order niet het geval. Dilissen is er rotsvast van overtuigd dat het wel goedkomt. Ik ben me ervan bewust dat het misschien nog een jaar of twee kan duren, maar we zullen het vertrouwen van de belegger herwinnen.