Derk Jan Eppink,

columnist, over Vlaams minister-vice-president Steve Stevaert en het begrip verzuringStevaert is een sympathieke, vrolijke babbelaar die het autoritaire socialisme van zijn voorgangers veranderde in een anekdotisch socialisme, waarin argumentatie werd vervangen door grapjes en een vaak kromme beeldspraak. (...) Verzuring is een hol concept. Politici gebruiken die term graag om de schuld van de antipolitiek te verschuiven naar de kiezer. De minister treft geen schuld want hij zorgt ervoor dat Vlaanderen behoort tot de rijkste regios van Europa. Nee, het is die ondankbare kiezer die dat niet waardeert omdat hij verzuurd is. Schuldverschuiving is een handige truc maar lost niets op. (...) Verzuring is een containerbegrip van intellectuele luiaards. Niemand hoeft na te denken om problemen te analyseren en te benoemen, want alles is het gevolg van verzuring. Regeerders liggen in het vet van de macht; regeringsgezinde commentatoren reproduceren hun woorden. (...) Verzuring is een kletsverhaal. Stevaert is een kletsmajoor. Zijn theorie heeft de houdbaarheid van een geopend pak melk. De StandaardRudy Laermans, cultuursocioloog, over de juridische regeling van euthanasieIn een pluralistische samenleving kun je niet uitgaan van een morele consensus. Je kunt dit soort kwesties maatschappelijk dus niet laten afhangen van de individuele moraliteit van een arts, hoewel ze in extremis natuurlijk van zijn geweten afhangen. Maar dat zijn nu eenmaal de contradicties waar je voor staat als mens die ethisch wil denken en handelen in een maatschappij waar er geen consensus over de ethiek is. Dat onderscheidt mij ook van de neoconservatieven die denken dat ze opnieuw een consensus kunnen construeren en dat ze zo de kwestie oplossen. Sorry, maar dat gaat in de richting van fundamentalisme. TertioMarc Geenen, journalist, over reproductief klonenBio-ethische kwesties mag je niet overlaten aan de grillen van elk individu, maar je mag ze evenmin laten platslaan door monolithische wetten, die per definitie blind zijn. Als ik een klein dochtertje heb met leukemie, en de enige optie blijkt een zusje kloneren om als donor te fungeren, en de techniek om dat te doen bestaat en is veilig, dan wil ik dat plan kunnen voorleggen aan een multidisciplinaire groep onderlegde mensen, die kunnen uitmaken of mijn vrouw en ik dat gekloonde dochtertje graag zullen zien en goed zullen opvoeden. En als er dan een wet is die dat bij voorbaat verbiedt, ga ik wel naar een land waar dat niet het geval is. Dat is de realiteit. En dat men het pure onderzoek naar de mogelijkheid om zon zusje te kloneren bij wet zou verbieden, daar zijn wetenschappelijk zelfs geen woorden voor. Artsenkrant