Elizabeth Stanley-Mitchell,

Elizabeth Stanley-Mitchell, hoogleraar veiligheidsstudies aan de universiteit van Georgetown, over de oorlog in Irak 'Het verschil tussen een overwinning en een overgave is het verschil tussen Berlijn en Tokio. Om de Duitse hoofdstad te bereiken in mei 1945 verzwakten de geallieerden het leger van het Derde Rijk tot het ophield te bestaan. Ze vochten tot de Duitse regering verdween en drongen de vrede op door het land tot puin te herleiden. De weg naar Tokio enkele maanden later was niet minder verschrikkelijk, maar het eindspel ontbrak. Geshockeerd door de atoombommen capituleerde keizer Hirohito en onthief zichzelf en het leger van de macht. De VS waren erop gebrand de controle te nemen over een vijandig land. Nochtans behielden ze Hirohito met zijn medewerking als officieel staatshoofd, net omdat ze een formele tegenpartij nodig hadden voor een akkoord om de oorlog te beeindigen. Jammer genoeg is er in deze oorlog nog geen aandacht geweest voor wie de VS zullen ontmoeten bij de onderhandelingen.' International Herald Tribune William Drozdiak, directeur van het Transatlantic Center in Brussel, over de oorlog in Irak 'George Schultz, die in de jaren tachtig minister van Buitenlandse Zaken onder Reagan was, vergeleek diplomatie altijd met tuinieren. Een tuin, zei hij, vraagt om onderhoud en elke karwei op zijn tijd. Met de bondgenoten gaan praten, ideeen delen, samenhangen zoeken. Een volgende president zal hoe dan ook de handen vol hebben met het herstellen van de relatie met Europa. De belastingpolitiek van Bush heeft zo'n gat in de Amerikaanse begroting geslagen, dat voor de heropbouw van Irak toch overeenstemming met de bondgenoten nodig zal zijn. En dan is er maar een partner mogelijk: Europa.' Knack Sjoerd de Jong, columnist, over de oorlog in Irak 'Irak is, militair gesproken, geen Vietnam geworden, zoals critici van de Amerikaanse aanval vreesden. Hoe had dat ook gekund? De twee gevallen zijn totaal verschillend. Het zijn vooral verschillende types oorlog: toen ging het erom met defensieve middelen een wankele bondgenoot overeind te houden, dit keer gaat het om een 'war of choice', zoals in Washington volmondig wordt toegegeven: een zelfgekozen agressieve oorlog om een (potentiele) vijand uit de weg te ruimen. Na Irak moet de rest van de regio volgen. Vietnam was een poging de domino's te stutten, dit keer is het de bedoeling ze zelf omver te kegelen.' NRC Handelsblad