Ik wilde bewust een keerpunt in mijn leven

Dat ondernemen Erik Dauwen (49) in het bloed zat, bleek al op de middelbare school. Daar was hij voortdurend bezig met het organiseren van evenementen. Vooral de communicatie daarrond lag hem wel, onder meer via - toen nog - gestencilde blaadjes. Tijdens zijn opleiding tot handelslicentiaat aan de Vlekho werd hij actief bij AFS, een organisatie waarmee hij tijdens het laatste jaar van de humaniora op uitwisseling was gegaan naar de Verenigde Staten. Bij de fundraising dook opnieuw de oude liefde van het drukken op. Ik had intussen mijn stencilmachine ingeruild voor een kleine offsetdrukpers. Die kwam me goed van pas voor de aanmaak van zangboeken, taalcursussen, posters, stickers, enzovoort. Op een dag viel zijn oog op een kleine advertentie waarin een drukkerij in Jette te koop werd aangeboden. Dauwen kon de hele zaak kopen voor een appel en een ei. Probleem was dat ik geen frank bezat. Normaal zou ik een maand later aan mijn eerste licentie handelshogeschool beginnen. Gelukkig werkte mijn vrouw al.Zo werd Dauwen op zijn twintigste starter van een eigen drukkerij. De lopende productie van de drukkerij vulde Dauwen aan met opdrachten uit eigen contacten. Mijn eerste factuur bedroeg 150 frank, lacht hij. Op het moment dat Apple reclame maakte voor het papierloze kantoor, koos Dauwen ervoor om zijn drukkerij uit te breiden. Terwijl de drukkerij in 1985 tien mensen in dienst had, barstte ze vijf jaar later bijna uit haar voegen. Het bedrijfsgebouw werd verdubbeld in oppervlakte en stootte het particuliere drukwerk af. Op dat moment had het een omzet van 45 miljoen frank. In 1995 begon ik te denken aan stoppen met de drukkerij. Niet dat ik het niet graag deed, maar ik ben altijd uitgegaan van het principe: gesteld dat ik 75 word, dan wil ik 25 jaar leren, 25 werken en 25 jaar wijden aan de dingen waarvoor ik tevoren nooit tijd heb gehad. In 1999 was die tijd gekomen. Dauwen koos heel bewust voor een radicale ommezwaai. Hij had eerder al ervaring opgedaan met lesgeven aan bedrijfsleiders van startende KMOs onder de hoede van de zelfstandigenorganisatie NCMV. Nu besloot hij die ervaring in te zetten bij NFTE, een van oorsprong Amerikaanse organisatie die kansarme jongeren ondernemende vaardigheden bijbrengt. De organisatie wilde voet aan de grond krijgen in Europa en besloot in Brussel een eigen poot uit te bouwen. Ik wilde dat doen op drie voorwaarden: tijdelijk, deeltijds en onbezoldigd. De sociale wereld was mij totaal onbekend, wat me een gevoel van schaamte gaf. Dat komt ervan als je zoals de meeste KMOers veertien tot zestien uur per dag bezig bent met je bedrijf. Ik ben nog steeds verbaasd over het immense verschil tussen deze twee werelden. Je beseft plots dat er net om de hoek mensen een bestaan leiden dat veel minder glamoureus is dan het jouwe. TM