In de knop

De solotentoonstelling Vrroem in het Antwerpse Muhka introduceerde het werk van de Nederlandse kunstenares Marijke van Warmerdam (1959) al in 1997 bij ons. In België vond deze eerste expositie, waarop vrij experimenteel werk werd getoond van een artistiek nog jonge kunstenares, weinig weerklank. Het werk van Van Warmerdam werd hier niet opgepikt en is dan ook weinig te zien geweest in België. Onder meer de Antwerpse galerie Van Micheline Szwajcer maakte daarop een uitzondering: na een eerste solotentoonstelling in de galerie in 1998 stelt Marijke van Warmerdam vandaag nieuwe werken voor bij Szwajcer.Sinds de late jaren negentig zijn het werk en de carrière van Van Warmerdam overigens sterk geëvolueerd. Ze kreeg een jaarbeurs bij PS I in New York en groeide snel uit tot een kunstenares met een sterke internationale reputatie. Haar werk werd geselecteerd voor de belangrijkste internationale tentoonstellingen, onder meer de Biënnale van Venetië. Het experimentele karakter is wat klassieker geworden, met wat geven en nemen passen de acht werken die te zien zijn bij Szwajcer toch in het hedendaagse kunstdiscours.De blikvanger op de expositie, die de titel Soon meekreeg, is het werk Imagine, een digitale film waarop een houten carrouselpaard te zien is tegen een achtergrond van rijdend verkeer en een bewegingsloos ruiterspad op de voorgrond. Het is een wat flauw werk waarin realiteit en verbeelding aan elkaar worden gekoppeld en resulteren in een ietwat bevreemdend effect. De fotos Soon, Now en Coming up zijn eerlijker en scoren vooral op esthetisch vlak hoog. Ze tonen hoe Van Warmerdam de realiteit in haar kunst probeert te vangen: op de fotos zie je een magnolia met bloesems in de knop of in volle bloei. Achter de knoppen en bloemen wordt een wit vel papier opgehouden dat een nieuw kader schept binnen de foto. Het illustreert de manier waarop Van Warmerdam dikwijls de meest banale dingen uit hun context haalt en op een nieuwe, andere manier teruggeeft. In deze tentoonstelling lijkt het accent daarbij te liggen op het kinderlijke én het bedrieglijk schone.Soon, tot 18 januari bij Micheline Szwajcer, Verlatstraat 14, 2000 Antwerpen. Open van dinsdag tot vrijdag van 10 tot 18u en op zaterdag van 12 tot 18u. Tel. 03/237.11.27.Benoît in het Zwart HuisOok zeer de moeite is het Zwart Huis aan de Dumortierlaan 8. Alleen al voor de architectuur is het een bezoek waard: het Zwart Huis is een realisatie van de Belgische architect Huib Hoste, die samen met Henri van de Velde en Léon Stijnen vooral in het interbellum het modernisme in de Belgische architectuur zou invoeren. Het huis, in 1924 gebouwd met een zwarte gevel, witte ramen en roodgroene deuren, is een monumentale toepassing van het begrip de-compositie uit De Stijl, dat Nederlanders als Mondriaan, Van Doesburg en zelfs Rietveld toepasten. Enkele jaren geleden moest nog een harde strijd gevoerd worden om het te midden van de Knokse expansiedrang te behouden. Het huis, ooit eigendom van geneesheer-kunstverzamelaar De Beir, is nu een galerie voor hedendaagse kunst en modernistisch design, kunstenaars als Liliane Vertessen, Jan de Vliegher, Jan Kempenaers en Johan Tahon stelden er al tentoon.Deze dagen is het de beurt aan schilder-tekenaar-illustrator Benoît, die een tentoonstelling samenstelde rond het liedje Je voudrais bien être, een klassieker in het Franse chansongenre van Bourvil. Centraal staan zes schilderijen, telkens rond een thema uit het liedje (Je voudrais bien être ton sac, ... ta robe, ... tes souliers), aangevuld met tekeningen en tegelwanden. Benoît, in brede kringen vooral bekend als illustrator (van De Standaard tot The New Yorker) is meer dan dat: hij maakte enkele jaren geleden ook de tegelversieringen in het Brusselse metrostation Maalbeek. Maar bovenal is hij een kunstenaar. Hij gaat origineel met abstrahering om en schetst als geen ander met verschillende technieken de wereld van kleinburgerlijkheid, die hij net niet desavoueert: ook in de petit bourgeois schuilen hartverwarmende trekjes. In een plek als Knokke is dit werk helemaal op zijn plaats.Bezoekers van het Zwart Huis kunnen ook nog even het hoekje omlopen: in de White-Out Studio, Van Bunnenlaan 58a, prijkt in de etalage een grote sculptuur van Peter Rogiers, in de vorm van een volledig zwarte palmboom. Een niet mis te verstaan symbool in deze tijden van (witte?) kerst en dreigend Midden-Oosten.(MR)Benoît in het Zwart Huis, Dumortierlaan 8 Knokke, tot 9 januari. Open van vrijdag tot en met maandag (tijdens de kerstvakantie alle dagen) van 14 tot 18 uur.Peter Rogiers, White-Out Studio, Van Bunnenlaan 58a, raamexpositie tot 5 januari.SymptomaniaDe tentoonstelling Symptomania in Kunsthalle Lophem, waarin zestien Finse kunstenaars hun actuele werk tonen, is verlengd tot en met 20 december. Symptomania illustreert treffend de voorsprong die de Finnen hebben genomen in het gebruik van nieuwe media in de kunst, in vergelijking met de rest van Europa. Vooral het poëtische werk van Jari Salomäki is een revelatie. De expositie in en om de Kunsthalle aan de Torhoutsesteenweg 52a in Loppem-Zedelgem is open van dinsdag tot en met vrijdag van 13 tot 18 uur, zaterdag vanaf 11 uur.Samenstelling: Els ROELANDT