Jan Siebelink,

Jan Siebelink, Nederlandse schrijver, over de Ronde van Frankrijk 'Vorm en geluk liggen in de Tour vlak naast het totale malheur. De toeschouwer kijkt in angst en spanning toe, want er gebeurt altijd wat. Tafeltennis speelt zich af op een klein stukje tafel, volleyballers hebben een iets groter veld, voetballen doe je in een wei, maar wielrennen speelt zich af in de wereld. In een geheimzinnige wereld. Ik wil van wielrenners altijd weten hoe het met de vorm is gesteld. Vorm is geheel ongrijpbaar, geheimzinnig, op het religieuze af. Musculatuur, vet, bloed, lymfe, alles moet perfect getransformeerd worden in energie. De vorm blijkt altijd achteraf. Elsevier Paul Berman, Amerikaanse ideeenhistoricus, over extremistische bewegingen 'Aan de basis van de liberale democratieen ligt de hypothese dat elkeen zich op een rationele manier gedraagt en calculerend met zijn belangen omgaat. Met andere woorden, dat de grote meerderheid van de mensen zich niet psychopathisch of irrationeel zullen gedragen, of in elk geval toch niet op een manier die erop gericht is de wereld en zichzelf te vernietigen. Wie in dergelijke maatschappij leeft en die overtuiging deelt, heeft het zeer moeilijk te aanvaarden dat er ergens een politieke beweging kan bestaan die irrationeel zou zijn en zich pathologisch zou gedragen.' Le Soir Timothy Garton Ash, vorser bij het European Studies Centre van Oxford, over de Europese Unie 'Het Britse probleem van Europa is dat de Britten na 30 jaar lidmaatschap nog altijd niet kunnen beslissen of ze wel echt ten volle willen meedoen aan het Europese avontuur. Half verblind door oude vooroordelen, die nog worden versterkt door dagelijks vertekende beelden in een Eurosceptische pers, beseffen ze niet hoe Europees ze al zijn geworden. Het Franse probleem van Europa is tweeledig: de Franse politieke en bestuurlijke elite heeft van nature de neiging om te denken dat wat slecht is voor de Verenigde Staten goed is voor Frankrijk en om haar onvrede met Washington af te wentelen op de betrekkingen met de kleinere Europese bondgenoten, uit het 'oude' dan wel uit het 'nieuwe' Europa. Het Duitse probleem van Europa is dat de redenen voor het Euro-enthousiasme uit de Koude Oorlog zijn verdwenen. De Duitsers herkregen hun nationale eenheid met goedvinden van hun buurlanden. Ze voelen zich niet meer gedwongen zich als model-Europeanen te gedragen om te weerleggen dat ze nog altijd dromen van de hegemonie over het continent. De Britten zouden Europeser, de Fransen bescheidener en de Duitsers brutaler moeten zijn.' NRC Handelsblad