Lastige schoonmoederJim LANNOO

De jongste dagen haalden verschillende Europese procedures tegen België het nieuws. Vorige week ging het over de niet-correcte terugvordering van de Maribel-steun en een procedure over Waalse steun aan het staalbedrijf Carsid. Deze week haalden de Europese procedures tegen de Belgische fiscale ruling voor Amerikaanse verkoopcentra en tegen het compensatiefonds voor de Antwerpse diamantsector het nieuws.De verschillende inbreukprocedures in korte tijd kunnen de indruk wekken dat België extra in het Europese vizier loopt. Maar dat klopt niet. Feit is dat de Commissie, die verantwoordelijk is voor het toezicht op de toepassing van de Europese wetgeving, honderden procedures lopen heeft tegen alle vijftien de lidstaten. België is dus geen uitzondering en springt noch voor de omzetting van wetgeving noch voor het toekennen van staatssteun, uit de band.De vele procedures zijn gewoon een illustratie van de steeds grotere betrokkenheid van Europa in alle geledingen van het economische leven. Er komen steeds meer en meer gedetailleerde Europese richtlijnen en verordeningen in uiteenlopende sectoren, zoals vervoer, energie, volksgezondheid, landbouw, milieu en financiële diensten. Hoe meer wetgeving, hoe meer kans dat een lidstaat een bepaling niet naleeft. Vandaar ook de vele inbreukprocedures.Die grotere Europese inmenging leidt in de lidstaten vaak tot frustratie. Want de nationale regeringen, die het met vijftien eens moeten geraken, hebben veel minder impact op de totstandkoming van de wetgeving dan in eigen land. Bovendien is het voor de hoofdsteden moeilijker om het niet te nauw te nemen met de Europese regels dan met de nationale wetten. Wanneer een regering de EU-regels aan haar laars lapt, staat de Commissie als een lastige schoonmoeder klaar om haar terecht te wijzen.Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat sommige landen, zeker in verkiezingsperiodes, de Europese bemoeizucht liever kwijt dan rijk zijn. Dat bleek onlangs nog in Duitsland. De verleiding in de hoofdsteden is dan ook groot om de macht van de Commissie te beknotten. Sommigen zouden van de Commissie het liefst een secretariaat maken dat ten dienste van de hoofdsteden werkt, die alle beslissingen nemen. Vandaar ook dat er in het debat over de toekomst van Europa gepraat wordt over de bevoegdheidsverdeling binnen de EU.Maar een beknotting van de bevoegdheden van de Commissie zou geen goede zaak zijn. De Commissie staat er garant voor dat nieuwe initiatieven rekening houden met de bekommernissen van alle landen en dat de EU-regels nageleefd worden. De lastige schoonmoeder zorgt er dus voor dat het EU-belang gediend wordt en niet louter de belangen van de grote landen. Een sterke Commissie is dan ook in het belang van de kleine landen, zoals België.