Links-rechtsdeling bedreigt VLD

Europees parlementslid Ward Beysen pleit voor een beweging die verstandig rechts vertegenwoordigt. Spirit bekeert zich tot het links liberalisme. De links-rechtsdeling in de Vlaamse politiek vormt een bedreiging voor de VLD. De partij mag haar wortels niet verloochenen, met name de verdediging van het algemeen Vlaams belang en de burgerdemocratie.Ward Beysen maakt zijn beklag over de zogenaamde te linkse (rode en groene) koers van de VLD in de federale regering. Spirit-senator Patrik Vankrunkelsven pleit voor gesprekken met sp.a en VLD. Toen zijn partij nog VU&ID21 heette, bekeerde hij zich, samen met Bert Anciaux, tot het links liberalisme. Vanuit die Spirit-hoek wordt de VLD nu als te rechts gecatalogiseerd. Daarbij verwijzen zij naar het standpunt over het migrantenstemrecht en het Liberaal Appel van Beysen.De VLD wordt met een scheuring bedreigd indien men niet blijft bij de beginselen van de burgerdemocratie, zoals verwoord in de Beginselverklaring van de partij en men niet ophoudt het politiek landschap in linkse en rechtse vleugels te verdelen. De links-rechtsdeling biedt voor de VLD geen basis om een volkspartij op te bouwen.De links-rechtsdeling is steeds de beproefde tactiek geweest van de tegenstanders van de VLD. Denk maar aan de periode waarin Louis Tobback Guy Verhofstadt als het meest asociale en conservatieve (dus rechtse) wezen van West-Europa bestempelde. Het Vlaams Blok laat in zijn publicaties geen kans voorbijgaan om erop te wijzen dat de VLD niet rechts genoeg is voor haar achterban.Het gevoel van velen dat de VLD te links is, heeft met andere dingen te maken dan met links of rechts, conservatief of progressief. Het heeft te maken met een zeker ongenoegen dat terug te voeren is tot het bekende fenomeen van de breuklijn met aan de ene zijde de politiek die zich weinig bekommert om de verzuchtingen van de burger, en aan de andere zijde deze die opnieuw het primaat van de burger poneert, naast de representatieve democratie ook nog een burgerdemocratie plaatst, waarbij alle beschotten tussen politiek en bevolking wegvallen. Het heeft te maken met het gevoel dat er boven de hoofden heen zomaar wat geëxperimenteerd wordt met de politieke herverkaveling. Het wettelijke land dat het politieke veld zelf wil herschikken, zonder rekening te houden met het werkelijke land dat zich misbegrepen voelt.In dat licht is de redenering die Karel Pinxten in deze rubriek op vrijdag 29 maart over de krachtenbundeling ontwikkelde, bevreemdend. Pinxten zegt dat politieke verkaveling geen zaak is van de kiezer, maar van de politiek zelf. Wie de verkiezingsuitslag sinds zwarte zondag 1991 bekijkt, krijgt een enigszins ander beeld. Met alle respect voor de politieke vernieuwing en de gesprekken over de partijgrenzen heen, het politieke landschap bleef versnipperd. Wie ervan uitgaat dat de kiezer zich nu wel zal schikken naar de politieke strategie en de grote-volkspartij-operaties, zou misschien nog eens bedrogen kunnen uitkomen.Overigens schuilt een tegenstelling in het betoog van Pinxten. Zijn opvatting over verkaveling van bovenuit (heeft hij het over de VLD-NCD-operatie?) strookt niet met zijn uitgangspunt dat de mensen van bovenuit niet betutteld willen worden. Wie dus een grote volkspartij wil maken, moet van beneden beginnen, met de militant, van deur tot deur, van straat tot straat, en van daaruit een duidelijk politiek project verdedigen. Dat is de essentie van de burgerdemocratie.Over één zaak zijn de liberale appellanten, verkavelaars en grote-volkspartij-strategen het blijkbaar eens: er gaapt een kloof tussen politiek en volk. Beysen wil daarom dat er meer geluisterd wordt naar de mensen, Pinxten wil dat de bekommernissen van de mensen een politieke vertaling krijgen.Wat moet het antwoord zijn op de links-rechtsstrategie en het apolitiek gevoel? Het is te vinden in de Beginselverklaring van de Vlaamse Liberalen en Democraten van 15 november 1992: De VLD is een alternatief voor de machts- en standenpartijen (ontzuiling!!), onafhankelijk van pressiegroepen, de solidariteit niet ontloopt, de macht van de politiek opnieuw bij de burger legt, radicaal voor een nieuwe stijl van politiek kiest en een authentiek federale staat verdedigt. Het antwoord is te vinden in het liberalisme zelf dat uitgaat van het geloof in de individuele mens als vrij en verantwoordelijk wezen.Ik zou alle VLDers, en zij die binnenkort misschien van plan zijn om zich bij de partij aan te sluiten, willen vragen niet in de links-rechtsstrategie te trappen. De VLD is geen linkse of rechtse, maar een liberale en democratische partij. Bert CORNELIS De auteur is VLD-voorzitter van Leuven en gemeenteraadslid