MonddoodLudwig De Vocht

De Israëlische premier, Ariel Sharon, probeert twintig jaar nadat hij als minister van Defensie de drijvende kracht is geweest achter de invasie van Libanon, te voltooien wat hem toen niet is gelukt: Yasser Arafat monddood maken. Sharon heeft al verscheidene malen gezegd dat hij betreurt Arafat toen niet opgeruimd te hebben. Nu betreurt hij blijkbaar dat hij de VS verzekerd heeft Arafat persoonlijk geen kwaad te doen. Daarom wil Israël Arafat nu volledig isoleren, zodat hij met niemand nog contact kan opnemen.Arafat kon ruim twintig jaar geleden met zijn PLO-strijders het belegerde Beiroet verlaten na Amerikaanse bemiddeling. In de nasleep van de invasie van Libanon creëerde Israël in Zuid-Libanon een veiligheidszone, die het onder gewapende druk van de Hezbollah in mei 2000 verliet. Het Hezbollah-model was een inspiratiebron voor die Palestijnen die na de mislukking van de Camp David-gesprekken met Israël in juli 2000 geen heil meer zagen in verdere onderhandelingen met de joodse staat. Het bezoek van Sharon aan de Tempelberg eind september 2000 was slechts de aanleiding voor de nieuwe intifada.Onder premier Barak gingen de onderhandelingen met de Palestijnen, ondanks de intifada, door. Sharon zette er echter meteen een punt achter en verklaarde de akkoorden van Oslo dood. Sharons aartsvijand Yasser Arafat kreeg de schuld voor elke anti-Israëlische aanslag. De aanslagen van 11 september in de VS gaven Sharon een vrijbrief om in het kader van de strijd tegen het terrorisme het net rond de Palestijnse Autoriteit aan te halen.VN-resolutie 1397, die door de VS werd opgesteld en waarin voor het eerst naar een toekomstige onafhankelijke Palestijnse staat wordt verwezen, lijkt vooral een charmeoffensief ten behoeve van de Arabische Liga. Die nam vorige week een vredesinitiatief van de Saudische kroonprins Abdallah aan waarin normale betrekkingen met Israël worden beloofd in ruil voor de terugtrekking van Israël uit de in 1967 bezette gebieden. De Israëlische herbezetting van steeds meer autonome Palestijnse gebieden doet sterke twijfels rijzen over de levensvatbaarheid van dit plan. De top leidde ook tot een toenadering van Irak met Koeweit en Saudi-Arabië, wat een op maat van Bagdad geschreven passage opleverde in de Verklaring van Beiroet. Daarin wordt een aanval tegen een Arabisch land beschouwd als een bedreiging voor de nationale veiligheid van alle Arabische landen.Recente schermutselingen in het Syrisch-Libanees-Israëlisch grensgebied lijken er intussen op te wijzen dat de door Syrië en Iran gesteunde Hezbollah in het noorden van Israël een tweede front willen openen. Een Israëlische vergeldingsaanval tegen Syrische stellingen in Libanon zou de solidariteitspassage uit de Verklaring van Beiroet kunnen activeren, met alle gevolgen van dien voor de hele regio.