Pop

Terwijl de grootste hits van Elvis Presley, de Rolling Stones en U2 een generatieconflict uitvochten aan de top van de hitparade, verschenen er de voorbije weken ook een aantal minder opvallende, maar even puike compilaties.Intussen werden ze allemaal de loef afgestoken door het wonderkind Robbie Williams, die het op het weinig originele Escapology met allemaal nieuwe nummers doet. In de kantoren van platenmaatschappij EMI/Capitol slaakte iedereen alvast een zucht van opluchting, al moet de ex-boysbandzanger er wel achttien miljoen van verkopen voor het hen iets oplevert. Op Presleys 30 # 1 Hits (RCA/ BMG), de Stones Forty Licks en The Best of 1990 2000 van U2 (Island/ Universal) valt weinig af te dingen. De titels liegen er niet om, al worden de licks in kwestie, naarmate de jaren vorderen, er niet straffer op, maar dat is oud nieuws. Met de singles van Bowie probeerde men iets nieuws: de tracklisting werd aangepast per land. Dat miste zijn effect niet. Zo scoorde Bowie in België vooral in de jaren tachtig erg goed, met als gevolg dat er veel singles uit die (artistiek beduidend mindere) periode op de compilatie terechtkwamen en klassiekers als Life On Mars ontbraken. De oplossing was vlug gevonden: Best of Bowie (EMI) ligt ook in de handel als dubbel-cd, inclusief klassieke én commerciële tracks. Sony paste compilaties van Santana en Leonard Cohen in zijn Essential-reeks. De dubbel-cd The Essential Leonard Cohen (Columbia/Sony) is vooral interessant omdat ook het recentere werk van de invloedrijke singer-songwriter er uitgebreid op aan bod komt, met maar liefst vier nummers uit Ten New Songs. In het geval van Cohen hoeven het dus niet steeds singles te zijn, een verademing. Ook Elton John had voor zijn Greatest Hits 1970 2002 (Mercury/Universal) twee cds nodig om zijn geremasterde hits kwijt te kunnen. De chronologie wordt net als op het gros van de overige compilaties in ere gehouden, en ook hier enkele tracks van s mans comebackplaat, Songs From The West Coast.Het relevantst van al de pas verschenen compilaties en carrièreoverzichten is Genius: The Best of Warren Zevon (Rhino/Elektra/Warner). Vooral de timing kan tellen. Bij deze nog steeds erg onderschatte singer-songwriter werd onlangs terminale kanker vastgesteld. Mocht deze 22 songs tellende, door Zevon zelf gecoproduceerde verzameling een vaarwel zijn, dan heeft hij alvast erg waardig afscheid genomen. De zanger van kleine radiohitjes als Werewolves of London, Excitable Boy en Mr. Bad Example heeft steeds gefocust op de donkere kantjes van de samenleving en kroop daarbij het liefst in de positie van de underdog. De laatst vermelde track vertelt het even scrapuleuze als grappige verhaal over de gemakzucht en de vuile zaakjes van een berouwloze schurk: Im Mr. Bad Example, take a look at me / Ill live to be a hundred and go down in infamy!.Resten er ons nog een rijtje cds van groepen en artiesten waar tot voor kort nog geen best of van was verschenen, en die samen met hun platenmaatschappij al die jaren geduldig gewacht hebben tot het uitgelezen moment aangebroken was (lees meestal als: volgend jaar is er een nieuw studioalbum). De Manic Street Preachers breidden een uitgebreide tournee aan hun Forever Delayed-compilatie (Epic/Sony) let op de veelzeggende titel. De gelijknamige song, die zijn première kende tijdens een recent optreden in thuisbasis Wales en begin volgend jaar op single verschijnt, staat niet op de compilatie, die twee schijfjes telt: een voor de hits en een voor de remixen. Ook The Cranberries koppelden de release van Stars The Best of 1992 2002 (Island/Universal) aan een tournee. Het album bevat twee nooit eerder uitgebrachte nummers, waaronder de titeltrack, en ook de fans hadden dit keer iets in de pap te brokkelen: ze mochten de beste non-single track van de Ierse band kiezen en vielen massaal op Daffodil Lament, uit hun doorbraakalbum No Need To Argue.Greatest Hits van Björk (One Little Indian/Universal) blinkt uit in fraai verpakte eenvoud: zestien oude en één nieuwe single. Het is ook een van de weinige hitcollecties die de tracks niet chronologisch ordent, maar alsof het een geheel nieuw album betreft. All Is Full of Love is de geheide opener, Play Dead de semi-afsluiter, om vervolgens met het nieuwe Its In Our Hands een slimme overstap te maken naar het volgende hoofdstuk in de carrière van het Ijslandse elfje. De carrière van Nirvana (Geffen/ Universal) zit er alweer een poosje op. Voor hun korte, krachtige loopbaan boxgewijs verzilverd wordt, zijn hier alvast veertien klassiekers en één nieuwe track. De Hits van Pulp (Island/ Universal) komen nogal onverwacht aanzetten en liggen zo geheel in de lijn van de wispelturigheid waarmee Jarvis Cocker zijn muzikale loopbaan wenst in te richten. Well be in touch, luidt het afsluitend in de liner notes.Like the Deserts Miss the Rain (Blanco Y Negro/Virgin) van Everything But The Girl combineert de periode voor de wereldhit Missing met die erna en overspant zo zeventien jaar: van het ingetogen Mine uit 1984 tot de Lazy Dog Bootleg Vocal Mix van Tracey In My Room uit 2000. Missing zelf pleit aanwezig in de bekende Todd Terry-remix en ook Protection, dat Thorn ging inzingen bij Massive Attack, is present. Het new wave-gezelschap Cabaret Voltaire had maar vijf jaar nodig om nog invloedrijker te zijn. The Original Sound of Sheffield 78 82. Best Of; (Mute/PiaS) bundelt dat halve decennium waarin donkere, vaak primitieve, experimentele klanken naar dissonantie zochten, al dan niet met behulp van elektronica. Waarmee we meteen in het begin van de jaren tachtig zijn aanbeland en de overstap kan gemaakt worden naar Retro, de 4-cd box van New Order, die een aparte plaats krijgt in dit compilatieoverzicht. Tom PEETERS