Kapotte alarmbel

In theorie is artikel 633 van de vennootschapswet een knap staaltje wetgeving. De '633' staat te boek als de alarmbelprocedure: als door opeenvolgende verliezen het eigen vermogen tot minder dan de helft van het maatschappelijk kapitaal gezakt is, moeten aandeelhouders zich beraden over de toekomst.

Dat is logisch: als de aandeelhouders meer dan de helft van hun oorspronkelijke inleg verloren hebben, is het goed even de koppen bijeen te steken over de vraag of ze nog door willen doen. Helaas is voor beursgenoteerde bedrijven artikel 633 steeds meer een juridische formaliteit geworden, in plaats van een welgekomen reflectiemoment.

Denk bijvoorbeeld hoe Dexia in 2012 met juridische spitsvondigheden het debat over een broodnodige kapitaalverhoging nog even wist uit te stellen. Montea voerde op oudejaar (!) 2009 een puur juridische 'kapitaalsvermindering' door om de toekomstige dividenduitkering - het enige waar beleggers in vastgoedgroepen geïnteresseerd zijn - te vrijwaren. 

Dezelfde truc past nu ook Roularta toe. De mediagroep dook door de dure streep onder het mislukt Frans avontuur over boekjaar 2014 netto liefst 142 miljoen of 11,4 euro per aandeel in het rood. Het avontuur in Frankrijk heeft nu meer dan de helft van de 203 miljoen euro maatschappelijk kapitaal van de naamloze vennootschap - dus niet van de groep - aangevreten.

Volgens de vennootschapswetgeving mag je maar een dividend uitkeren als het eigen vermogen groter is dan het maatschappelijk kapitaal. Ook een verstandige bepaling, die in principe bedrijven ertoe moet aanzetten eerst het aangevreten kapitaal op grootmoeders wijze - via ingehouden winsten - op te lappen, alvorens de aandeelhouders weer te verwennen met dividenden.

Edoch: deze verstandige regel is vlot te omzeilen met wat juridisch geschuif met balansposten. Dat bewijst ook Roularta. Je vermeerdert niet jarenlang het eigen vermogen, je vermindert wel in één trek het maatschappelijk kapitaal. En presto: je kunt weer dividenden uitkeren.

De mediagroep gaat op de aandeelhoudersvergadering het maatschappelijk kapitaal van 203 naar 80 miljoen verminderen, door een andere post van het eigen vermogen - de overgedragen verliezen - op nul te zetten. 

En dus kan Roularta ondanks het monsterverlies in Frankrijk beleggers - mogelijk al over boekjaar 2015 voor het eerst in vier jaar - weer een dividend beloven. En reageren beleggers enthousiast, ook al noteert het aandeel nu tegen een premie van ruim een kwart op het - gedecimeerde - eigen vermogen van 11,5 euro per aandeel. Maar in een beurs waar zo goed als iederéén ongeacht de staat van dienst tegen een premie noteert, kijkt niemand daar nog van op.

Het andere bedrijfsnieuws deze ochtend:

• Fluxys - niet te verwarren met de beursgenoteerde dochter Fluxys Belgium - is verrassend op overnamepad: de gasnetbeheerder neem samen met zijn Spaanse partner Enagás de Zweedse branchegenoot Swedegas van de Wallenbergs over. Met dank aan de lage rente van Mario Draghi. Of zoals dat officieel heet: 'competitieve schuldfinanciering'. 
• De Chinezen komen, met dank aan de collectieve Europese verarming die de muntontwaarding van Mario Draghi is. Na Fosun bij Thomas Cook en Anbang bij zowat alle bank- en verzekeringsactiva die in de Lage Landen op de markt komen, komt ook de Italiaanse bandenreus Pirelli in Chinese handen.

In de categorie 'mannen in het nieuws':

Lee Kuan Yew (1923-2015), decennialang de autoritaire 'CEO' van de succesvolle stadstaat Singapore, is niet meer. Wijlen Margaret Thatcher bestempelde 'LKY' ooit als 'de meest overtuigende en moedige tegenstander van de linkse Derde Wereld nonsens'. Een democratie was Singapore niet, het lokale parlement doet denken aan de gemeenteraad van Aalter. In 2011 trad Lee Kuan Yew af na een 'zware verkiezingsnederlaag': de PAP had met 60 procent van de stemmen, 'maar' 81 van de 87 zitjes meer ...

Lee Kuan Yew's Singapore: An astonishing record http://t.co/G02XATYydF pic.twitter.com/H4gK3fyjrR— The Economist (@TheEconomist) 23 maart 2015

De Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn nog meer dan anderhalf jaar verwijderd, maar met de Republikeinse senator Ted Cruz is er een eerste belangrijke officiële kandidaat.

I'm running for President and I hope to earn your support! pic.twitter.com/0UTqaIoytP— Ted Cruz (@tedcruz) 23 maart 2015

Iedereen keek naar Marine Le Pen, maar Frankrijk kleurde zondag gewoon blauw in plaats van marineblauw: Nicolas Sarkozy is terug. 

En als tegengewicht, het meest vrouwvriendelijke bedrijf van Europa is ...

... GDF Suez: CEO, CFO én 60 procent van de bestuurders zijn er vrouw. Voorzitter Gérard Mestrallet weet zich goed te omringen.