Moskou, 00u55

Wat de westerse sancties niet - meteen - konden, hebben de Saudi's met één ruk aan 's werelds invloedrijkste oliekraan gerealiseerd: Rusland op de knieën krijgen. Riaad besloot eind november de oliekraan wijd open te houden. Saudi-Arabië haalde zo de prijs van een vat olie, ongeveer het enige exportproduct van het Rusland onder Vladimir Poetin, compleet onderuit. 

De val van de olieprijs raakt de Russische economie midscheeps. En maakte van de kabbelende beleggersexodus uit Rusland een vloedgolf. Maandag tuimelde de Russische roebel liefst 10 procent, tot 80 roebel voor één euro.

Hoe dramatisch de toestand is, onderstreepte de Russische centrale bank door in het holst van de nacht - vijf voor één om precies te zijn - een persbericht uit te sturen. De rente gaat in één trek van 10,5 naar 17 procent. Als u in deze nulrentende tijden per se wat rendement wil (en niet gespeend bent van enige risico-appetijt): u weet waar u moet zijn.

De hamvraag is nu hoe lang Poetin bij de Rus in de straat populair kan blijven. De president dankt zijn populariteit omdat hij in 2000 een einde maakte aan de chaos van de nadagen van Boris Jeltsin, toen de Russen te midden van een - jawel - tuimelende roebel en wegspurtende inflatie alleen dankzij hun alomtegenwoordige moestuintjes overeind bleven.

Moestuinsocialisme

Dat moestuintje leverde - geheel terzijde - ei zo na het Nederlands woord van het jaar op. Met dank aan ene Jette Klijnsma, die ietwat onhandig suggereerde dat ouderen die niet rondkomen dan maar 'à la Russe' een moestuintje moeten beginnen. Het prachtwoord moestuinsocialisme was geboren.

Maar we wijken af. Terug naar Vladimir. Die hoe dieper de roebel zakt steeds meer Boris' weg opgaat, maar dan helaas zonder de humor:

Het paardenmiddel van de centrale bank lijkt deze ochtend even te werken: de roebel herstelt. Maar of de beleggersvlucht daarmee gestopt is? Het ziet ernaar uit dat lang niet alleen buitenlandse beleggers Rusland de rug toekeren. Ik kan me voorstellen dat Londense 'high-end' vastgoedmakelaars zich in de handen wrijven.

And finally:

Terwijl de Russische economie implodeert, blijven de Chinezen alles opkopen wat los of vast zit. En zo kleurt de Belgische financiële sector steeds meer Chinees. Na Fidea in oktober legt de relatief kleine Chinese verzekeraar Anbang nu ook de hand op Delta Lloyd Bank België. Nochtans had de Amsterdamse moeder in oktober beslist de Belgische bankdochter dan maar te houden, omdat niemand een correcte prijs wou betalen.

Blijkbaar zijn even later de Chinesen met een correcte prijs van 219 miljoen euro komen aankloppen. Het recept van Anbang als een soort Chinese would-be Warren Buffett is eigenlijk eenvoudig: strijk massa's eenmalige verzekeringspremies op, die je slechts na 5, 10 of 15 jaar moet terugbetalen. Zo heb je de handen vrij om jarenlang te beleggen in alles wat niets met verzekeren te maken heeft maar wel - potentieel - rendeert, of het nu een Belgische bank of een iconisch Newyorks hotel is.