The Clearing

(tijd) Als we op basis van 'The Clearing' het rapport van Pieter Jan Brugge mochten opstellen, zouden we als opmerking meegeven: 'Pieter Jan heeft goed opgelet, maar hij heeft moeite met de toepassing.' Brugge - een Nederlander die begin jaren 80 naar Los Angeles verkaste toen hij er een studiebeurs kreeg voor het American Film Institute - is weliswaar aan zijn regiedebuut toe, maar hij heeft wel al een hele carrière achter de rug. Hij stond als producent namelijk mee aan de wieg van films van Warren Beatty ('Bulworth'), Alan J. Pakula ('Consenting Adults', 'The Pelican Brief') en vooral Michael Mann ('Heat', 'The Insider'). Niet de minsten dus, en de hele film door voel je al die regisseurs Brugge dingen in het oor fluisteren. Alleen blijkt de man al die goede raad enkel visueel in acht te hebben genomen.

Want laten we wel wezen: 'The Clearing' ziet er verzorgd uit, kristalhelder belicht en fraai gekadreerd. Brugge wou een desolate sfeer en die vindt hij ook, zowel in de uitgestrekte bossen waar de ene helft van de film zich afspeelt als in het chique huis waar de rest gesitueerd is. Hij heeft er bovendien mensen rondlopen die moeiteloos de aandacht naar zich toe trekken en vasthouden. Robert Redford, Willem Dafoe, Helen Mirren, je hebt geen moeite hen te geloven in hun rol. Tussen geloven en voelen gaapt echter een wijde kloof, en die kan de regisseur op geen enkel moment overbruggen. In zijn ijver om van 'The Clearing' een stijlvolle streling voor het oog te maken, stak hij zijn film emotioneel achter glas: mooi om naar te kijken, maar ook compleet onbereikbaar. Het mechaniekje mag er zijn, maar de vonk die het in gang moet trekken ontbreekt.

In dit geval voel je dat gebrek bovendien dubbel zo hard, want het verhaal dat Brugge wil vertellen heeft net elke flard medeleven nodig die hij kan krijgen. We zien hoe een rijke zakenman (Redford) naar zijn werk vertrekt en niet meer thuiskomt. Hij is ontvoerd, zo blijkt, en terwijl zijn echtgenote (Mirren) zich op het thuisfront zorgen maakt, zien we hoe Redford door de bossen geloodst wordt door zijn kidnapper (Dafoe).

Als 'The Clearing' één grote troef telt, dan is het de manier waarop hij met tijd omspringt. De twee helften van de film spelen zich niet op hetzelfde moment af, waardoor je je afvraagt wat er dan wel met Redford is gebeurd. De voornaamste vraag die zich opdringt, is echter wat Brugge nu precies wou maken. Is 'The Clearing' een drama over een mislukt huwelijk - het botert helemaal niet tussen Redford en Mirren - dan trekt de film de kijker veel te weinig dat emotionele rampgebied binnen. Gaat het om een thriller, dan is het een van de minst spannende en meeslepende die we ooit hebben gezien. Met leermeesters als Mann en Pakula had Brugge beter moeten doen.

RN