Brad Mehldau / 'Live in Tokyo'

Een hele generatie jonge pianisten ziet in Brad Mehldau hun grote voorbeeld. De bevlogen romanticus vestigde zijn faam met albums gewijd aan 'The art of the trio'. Maar soms mogen zijn trouwe bassist Larry Grenadier en drummer Jorge Rossy even vakantie nemen. Destijds, in 'Elegiac cycle', liet Mehldau helemaal alleen aan de piano de klassieke Europese traditie sterk doorklinken. Zijn nieuwe soloalbum werd live opgenomen (Tokyo, februari 2003) en komt net op tijd voor het concert in de grote zaal van Flagey, op 21 november. Dit keer roept Mehldau onweerstaanbaar de geest van George Gershwin op. Niet alleen door geduldig uitgesponnen versies van de klassiekers 'Someone to watch over me' en 'How long has this been going on', maar ook door de pianistieke aanpak. De gedragen, lichtjes verheven voordracht en het delicate toucher van Mehldau doen denken aan die zeldzame opnames waarop de grote Amerikaanse componist zelf piano speelt.

Behalve van Gershwin staan ook stukken van Cole Porter en Thelonious Monk op het repertoire, en songs van Nick Drake en Radiohead. Niet direct een homogene keuze, maar Mehldau brengt met meesterhand een verbazende eenheid van toon in zijn virtuoze variaties die ten slotte een lange suite vormen. Die eenheid wordt nog versterkt door de karakteristieke naturel van de prachtige opname waarin je het geluid van de piano en de ruimte van de concertzaal bijna fysiek kunt voelen. Telkens wanneer je denkt dat je Mehldau nu wel gehoord hebt, legt hij toch weer andere verrassende accenten of nuances. Ook nu weer op deze 'Live in Tokyo'.

RLe