Becks mag puin ruimen bij SonicAngel

Een innovatieve platenmaatschappij met stevige internationale ambities. Zo verkochten oprichters Maurice Engelen en Bart Becks - twee stevig ‘genetwerkte’ CEO’s, de ene in de muziekindustrie, de andere in de technologiesector - in het voorjaar van 2010 hun start-up SonicAngel aan iedereen die het horen wilde. Het nieuwe codewoord om de muziekindustrie uit het slop te halen heette crowdfunding: fans voor muziekalbums laten betalen en hen in de eventuele winst laten deelnemen. Het Belgische bedrijf wou kantoren openen in Duitsland, Los Angeles en Singapore. Eind 2011 moesten 50 mensen in dienst zijn bij de start-up.

Drie jaar later is de realiteit lichtjes anders. Momenteel werken nog drie mensen bij de muziekafdeling van SonicAngel. Het kantoor in LA is dicht. In Singapore is er zelfs nooit een kantoor geweest. Maurice Engelen verliet vorige maand het bedrijf. Volgens een bron hadden de twee stichters een andere mening over de koers van het bedrijf. Engelen bleef geloven in het oorspronkelijke model waarbij muziek centraal stond. Becks daarentegen wilde drastisch voor een technologisch platform gaan en de verbreding van andere manieren van crowdfunding omdat de marges van de muziekbusiness volgens hem te klein waren.

Om de kerk in het midden te houden, splitsten beide CEO’s hun taken vorig jaar op. Engelen nam de muziekactiviteiten voor zijn rekening in zijn woonplaats Herselt, terwijl de ex-Skynet-topman vanuit Brussel verder aan het crowdfundingverhaal werkte voor films, mode-ontwerpers en start-ups. Er lag zelfs een gedetailleerd scenario op tafel waarbij SonicAngel zou worden opgesplitst in twee bedrijven. De raad van bestuur steunde de splitsing, maar het vroegtijdige vertrek van Maurice Engelen veegde dat scenario van tafel.

SonicAngel maakte het voorbije jaar verlies met zijn muziekactiviteiten. Intussen lijkt met het vertrek van Engelen de muziekdivisie niet enkel onthoofd te zijn. Aangezien de oprichter van Praga Khan en Lords of Acid de afdeling vanuit zijn kantoor in Herselt leidde, zijn de artiesten van SonicAngel ook dakloos.

Een nieuwe leegloop is niet uitgesloten. De voorbije maanden stapten al heel wat artiesten op. In februari hield Tom Dice, het muzikale boegbeeld van SonicAngel, het voor bekeken. Dice, die ons land in 2010 vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival, was niet te spreken over de dagelijkse gang van zaken in het bedrijf, zegt een bron die anoniem wil blijven: ‘Hij kloeg vaak over een gebrek aan structuur en begeleiding. De twee CEO’s waren volgens hem nooit aanwezig, en de meeste personeelsleden wisten niet wat hen te doen stond. Zijn tweede album is ook nooit fatsoenlijk gepromoot. Dat was voor hem de druppel. Tom voelde zich in de steek gelaten.’

Dice vroeg de twee CEO’s ook veelvuldig om transparantie over de geldstromen die rond zijn albums circuleerden. ‘Hij had grote vragen bij het shareholdersmodel waarop het businessmodel van SonicAngel is gebouwd. Duidelijkheid heeft hij nooit gekregen’, klinkt het in zijn entourage. Tom Dice is niet de enige met opmerkingen over het financiële model van de platenmaatschappij. Een ex-medewerker getuigt: ‘Hoe meer artiesten tekenden, des te meer geld er binnenkwam: dat was de afspraak met sommige vaste sponsors. Per signing ontving het bedrijf een extra premie van deze partners. Zodoende kwam er al geld binnen nog voor de crowdfunding in werking trad. Waar is al dat geld heen? Tegelijk moesten sommige artiesten wel zelf opdraaien voor hun marketing- en promotiekosten - tégen alle afspraken in.’

Een artiest die het bedrijf verliet, bevestigt het verhaal van niet-nagekomen beloftes. Hij richt zijn pijlen in de eerste plaats op Bart Becks: ‘Geld was voor hem belangrijker dan de artiesten van SonicAngel.’

SonicAngel lanceerde het ene initiatief na het andere. Anderhalf jaar geleden kondigde het bedrijf een ‘strategische samenwerking’ aan met Universal Music. De muziekmultinational zou in België en Luxemburg exclusief de distributie verzorgen van de fysieke album- en singlereleases van SonicAngel. Die overeenkomst werd in januari geschrapt. Ook de samenwerking met Randstad Art is afgelopen. Het uitzendkantoor was destijds aangekondigd als een van de structurele sponsors van het nieuwe muzieklabel. Volgens marketingmanager Philippe Stulens schrapte Randstad Art eind 2011 de samenwerking ‘om crisisredenen’.

Ook met de spin-offs loopt het niet goed. In het voorjaar van 2012 kondigde Becks de oprichting van Angel.me aan. Het bedrijfje zou Belgische start-ups financieren met volksinvesteringen. Vandaag, bijna anderhalf jaar later, staat nog geen enkel project van een start-up online. Het kantoor van Angel.me is gevestigd in Hasselt. Daar nam gisteren niemand de telefoon op.

Eveneens begin vorig jaar aangekondigd: FashionAngel, een nieuwe divisie van het crowdfundingbedrijf die jonge modeontwerpers van startkapitaal voorziet. ‘Flanders Fashion Institute zal ons helpen met het zoeken en begeleiden van jong talent’, verkondigde Bart Becks destijds in De Tijd. Maar het FFI, dat een onderdeel is van Flanders DC, trok zich inmiddels terug uit de samenwerking omdat het systeem van crowdfunding volgens projectmanager Agnes Wené moeilijk toepasbaar is op jonge ontwerpers. FashionAngel werkt wel nog met kledingketen JBC samen rond een wedstrijd voor startende designers.

Het gevoel overheerst dat Becks zijn wensen de afgelopen jaren iets te gretig voor werkelijkheid heeft genomen. ‘Met de wind die hij over SonicAngel heeft verkocht, kan je een heel windmolenpark financieren’, zegt een voormalige medewerker. Waarom bezondigt een ervaren ondernemer als Becks zich zo aan aankondigingspolitiek? ‘Bart is een positieve en enthousiaste persoon’, zegt een financier van Sonic-Angel. ‘Hij heeft in zijn carrière bewezen dat hij mobiliserend kan werken.’

Bart Becks is karig met commentaar. ‘Als ondernemer ga je soms te veel op in je bedrijf, zeker na een veelbelovende start’, zegt hij. ‘Ons bedrijf zit in ernstige moeilijkheden. Mijn focus ligt op het in kaart brengen en oplossen van de problemen.’