Hooverphonic wil weer glanzen met Geike

In een telefoontje een dikke maand geleden met Geike Arnaert (41) over iets anders vertelde Hooverphonic-stichter Alex Callier (47) langs zijn neus weg dat hij bezig was met de voorbereidingen van de twintigste verjaardag van hun succesalbum ‘The Magnificent Tree’. Al gauw was de zin om samen te werken terug.

Of beide partijen het hadden geloofd als iemand bij de breuk in 2008 had gezegd dat Hooverphonic en Arnaert elkaar ooit weer in de armen zouden vallen? ‘Ik niet, op dat moment’, zegt Arnaert in een korte Zoom-call met de herenigde groep vanuit een bureau van het platenlabel Universal. Callier: ’Ik heb het nooit helemaal willen uitsluiten. Ik ben oud genoeg om te weten dat je heel weinig kan controleren in het leven. Onze paden kwamen gewoon weer samen. Er is een speciale chemie tussen ons. Onze andere zangeressen waren ook goed. Alleen is er iets tussen haar stem en mijn arrangementen (denkt na) dat ik nog altijd niet kan uitleggen.’

De West-Vlaamse Geike Arnaert was net geen 18 toen ze zich in 1997 aansloot bij Hooverphonic. De groep had op dat moment één album uit, ‘A New Stereophonic Sound Spectacular’, met daarop ook de single ‘2Wicky’. Het nummer sloot nauw aan bij de toen erg populaire triphop uit Bristol van bands als Portishead en Massive Attack. ‘2Wicky’ haalde ook de soundtrack van de film ‘Stealing Beauty’ van Bernardo Bertolucci, waardoor de band – toen nog Hoover geheten - heel wat airplay had op Europese en Amerikaanse radiostations.

Maar de grote doorbraak kwam pas met Geike in de rangen. Haar schriele, ijle stem zat het weidse, voornamelijk elektronische klanklandschap van Hooverphonic als gegoten. Arnaert zong voor het eerst mee op ‘Blue Wonder Power Milk’, met de singles ‘Eden’ en ‘This Strange Effect’, een cover van Dave Berry. Opvolger ‘The Magnificent Tree’ (2000) raakte wereldwijd een gevoelige snaar. Perfect gearrangeerde liedjes als ‘Vinegar & Salt’ en ‘Mad About You’ klonken licht en meezingbaar, maar waren tegelijk teder en ontroerend. De groep tourde door Europa en Amerika en was in 2001 de eerste Belgische headliner van Rock Werchter.

Nieuw studioalbum

Arnaert bleef nog drie studioalbums aan boord, maar ze verliet de band in 2008 om solo haar kans te wagen. Ze maakte twee albums onder haar eigen naam. Daarnaast scoorde ze samen met de Nederlandse groep BLØF een reusachtige hit met het nummer 'Zoutelande'. Hooverphonic ging na het vertrek van Arnaert verder met Noémie Wolfs. Zij verliet de groep in 2015 na artistieke meningsverschillen.

In 2018 kreeg de groep met Luka Cruysberghs haar zesde vaste zangeres. Zij moet nu wijken voor de zangeres met wie Hooverphonic zijn grootste internationale successen boekte. Niet dat het de groep slecht is vergaan na de breuk. Hooverphonic scoorde de voorbije jaren nog enkele radiohits en bleef optreden in België en in het buitenland. Maar de band miste toch glans zonder Geike.

Het eerste wapenfeit van het herenigde Hooverphonic is een herwerkte versie van 'Mad About You', opnieuw ingezongen door Arnaert en voorzien van een nieuw strijkersarrangement. De groep werkte ook al aan nieuwe nummers. ‘We willen in april met een studioalbum komen, al is niets zeker in deze bizarre tijden’, zegt Callier. Behalve het Eurovisiesongfestival in mei volgend jaar in Rotterdam staan door corona voorlopig geen optredens gepland.