Lili Grace: ronddwalen in een jeugdtrauma

De mooiste muziek probeert het onzegbare in klank en tekst te vatten. Heel vaak is het onzegbare een trauma of een andere diepe kwetsuur, iets dat een mensenleven voorgoed verandert. Het fietsongeval van hun broer was voor Nelle en Diene Bogaerts zo’n dissonante gebeurtenis. Hij was dertien toen hij in 2001 door een auto werd aangereden, zijn zussen elf en negen.  Na een coma van negen maanden volgde een revalidatie van drie jaar. Hij zit vandaag in een rolstoel en communiceert via een spraakcomputer. Wie goed luistert, hoort heel even zijn stem in het liedje ‘Traveller’.

Zolang ze zich herinneren, maken Nelle (30) en Dienne (28) samen muziek. Met hun tweestemmige songs begeleid op cello, toetsen en elektronica haalden ze als Lili Grace in 2012 de finale van Humo’s Rock Rally. Daaropvolgend bleven ze optreden en muziek maken, voor Lili Grace of voor het theater. Zingen over het ongeval van hun broer lukte echter moeilijk. ‘We probeerden het wel, maar het voelde niet goed. Je moet zoiets volledig verwerkt hebben om erover te kunnen schrijven of zingen. We zijn blij dat we gewacht hebben.’

Verdriet slijt met de tijd. Op een dag gebeurde het gewoon. In de zomer van 2017 trokken de zussen met de mobilhome van hun ouders door de Ardennen, klaar om het trauma van hun kinderjaren onder een denkbeeldige microscoop te leggen. Ze lieten hun herinneringen overvloeien in melodieën en vertaalden hun gesprekken in songteksten. Nelle, die cello speelt en zingt: ‘We waren naar de Ardennen gereden omdat we ons klaar voelden om eraan te beginnen. Alleen waren we niet honderd procent zeker of we het ook kónden. We wisten dat het veel pijnlijke herinneringen kon oprakelen, maar de nummers vloeiden eruit, het ging opeens heel gemakkelijk.’

De negen spokende elektropopsongs op ‘Silhouette’ snijden diep. Het is moeilijk om niet aan Björk te denken bij het horen van hun engelenzangstemmen, de strijkers en de soms overstuurde beats, zeggen we, maar dat vinden de zussen helemaal niet erg. De IJslandse klanktovenares is een grote inspiratiebron. Dienne, keyboards: ‘Björk zoekt graag extreme contrasten op en klinkt altijd eigentijds en origineel. Ze brengt altijd een afgelijnd verhaal dat tekstueel en visueel tot in de puntjes klopt.’

Op ‘Silhouette’ is het dragende verhaal dat van twee meisjes van negen en elf jaar die op een afgrijselijke dag hun oudere broer in het ziekenhuis zien liggen en abrupt in de grotemensenwereld terechtkomen. Hoe ga je als kind om met zo'n verdriet en een gevoel dat veel volwassenen zelfs liever negeren uit zelfbescherming? De zussen uit Limburg laten hun fantasiewereld en kinderlijke verbazing los op de benarde gebeurtenis. Zoals in ‘Traveller’ met het hartbrekende zinnetje ‘Will they take good care of men who need help?’. Dienne: ‘Je komt in een wereld terecht waar je de eerste weken en maanden, zelfs jaren, niet veel van snapt. Daarom ga je als kind je eigen theorieën bedenken. ‘Traveller’ gaat over hoe we onze broer toen hij in coma lag zagen rondreizen in een soort ruimte waarin hij zich veilig en geborgen voelde.’

Luchtig

In ‘Saints’ vormt de dreigende cello van Diennes zus de ruwbouw en horen we een kinderkoor cynisch roepen. ‘I throw my hands up to the sky and drink for you the bloody wine.’ Vertaald: ik wil mijn handen gerust in de lucht gooien en gewijde wijn drinken, maar waar is God als je hem nodig hebt? Nelle: ‘Je bent je bewuster van de fragiliteit van het leven, en God zal je niet helpen. Dat is waar ‘Saints’ over gaat.’  Dienne: ‘We waren een gelovig gezinnetje, tot het ongeval.  In de periode erna gingen we vaak naar een kapel twee dorpen verderop om een kaars voor hem te branden. In onze gebeden smeekten we: haal hem uit zijn coma en maak hem weer gezond.’

Af en toe leggen de zangeressen hun instrumenten aan de kant en blijven alleen hun toverachtige stemmen over. In het openingsnummer ‘Silhouette’ trekken breekbare keyboardklanken als een zachte sluier weg en muteert het delicaat meisjesachtige zingen van de zussen in een ultrakort maar driftig a capella slotakkoord. ‘Fight Fight/ let out your inner child’, zingen ze. Dat gaat net zo goed over hun broer toen hij tegen zijn coma vocht als over henzelf. ‘Het is niet omdat we door het ongeval snel in een volwassenenwereld terechtkwamen dat we onze kinderlijkheid zijn verloren.  Integendeel, we stappen echt wel luchtig door het leven. We kunnen door onze trouwe zusterband veel speelsheid bij elkaar kwijt. Hoor je dat niet in onze muziek?’

‘Silhouette’ van Lili Grace verschijnt vrijdag 20 november in eigen beheer.