Speurneuzen

Wat is de normale gang van zaken? U laat u door uw dokter testen op het ongewenste bezoek van een virus. Het laboratorium dat uw spuugvlokken onderzoekt, mailt hem: 'Patiënt positief!' Van uw huisarts, met wie u een lange vertrouwensband hebt, verwacht u dan dat hijzelf u de slechte mare meedeelt, op die geruststellende toon die zo typisch is voor huisartsen en waarvoor hun ziekenhuisconfraters tijd noch talent hebben.

Dat is het oude normaal. Maar sinds kort is het nieuwe normaal het normaal en dat gaat als volgt. De huisarts telefoneert niet meer naar u maar, het medisch geheim en de eed van Hippocrates schendend, naar een wildvreemde door de christelijke mutualiteiten geëngageerde werkloze. Hem of haar vertrouwt hij uw ziektebeeld toe. Die wildvreemde zal u dan opbellen met de laatste update van uw medisch dossier. En vraagt bovendien namen en telefoonnummers van iedereen die u de jongste tijd hebt ontmoet. Die mensen contacteert hij ook allemaal, en verplicht hen tot een klinische consultatie of tot twee weken quarantaine.

Zoiets had je drie maanden geleden niet kunnen voorstellen, niet eens voor de grap, maar daarvoor dienen nu volmachtbesluiten. Stel dat een van die snoeshanen u met hoorbaar plezier meldt dat u positief bent, en vraagt wie hij nog de stuipen op het lijf kan jagen. Dan geeft u toch iedereen op aan wie u een hekel hebt? Te beginnen met Kathleen Cools en Marc Van Ranst. Moeten zich allemaal laten testen, of worden ineens 14 dagen opgesloten.

Er bestaat ook een lucratievere manier om van die nieuwste dwaasheid te profiteren. Velen willen zich graag laten testen, maar staan niet bij de prioritair gegadigden. In ruil voor 10 euro belooft u hun naam en nummer aan uw personal tracer door te spelen, en ze mogen neus of keel al opensperren. Is dat strafbaar? Misschien, ze tekenen tegenwoordig sneller ministeriële besluiten dan droedels, maar u riskeert geen vervolging want Philippe De Backer garandeert uw anonimiteit. Waterdichter dan het biechtgeheim.

Die 'contacttracing op zijn Vlaams' liep al spaak voor ze goed en wel begonnen was, en toen eindelijk de eerste resultaten bekendgemaakt werden en niet overeenstemden met wat Steven Van Gucht had verwacht, werden ze onbetrouwbaar genoemd. Hadden ze wél gestrookt met zijn verwachtingen, hadden we ze moeten geloven.

Bij dergelijke absurde en geld verslindende initiatieven is het altijd aangeraden te gaan kijken welke minister ze onder zijn bevoegdheid heeft. Dat verklaart meestal alles.