Vervolgd in België, adres in Luxemburg

Het lijdt weinig twijfel dat een Luxemburgse postbusvennootschap ook nuttig is om te frauderen, geld wit te wassen of mensen op te lichten. En het valt op dat zelfs wie al een vervolging opliep in ons land nog welkom is in het groothertogdom. In veel gevallen blijken die Luxemburgse postbussen zelfs een springplank naar de meest beruchte belastingparadijzen. Enkele voorbeelden.

1 | Omega Diamonds

In 2013 sloten het Antwerpse gerecht en de fiscus de grootste minnelijke schikking ooit in de Belgische geschiedenis, goed voor 160 miljoen euro. Dat was in het fraudedossier rond Omega Diamonds, met als hoofdverdachten Sylvain Goldberg en Arye Laniado. Het Antwerpse diamantbedrijf had jarenlang megawinsten op diamanten uit Angola en Congo verborgen gehouden voor onze fiscus. Maar meteen na de schikking in gingen Goldberg en Laniado opnieuw met elkaar in zee in de diamanthandel, onder de radar, in Luxemburg. Op 22 augustus 2014 bezocht het duo een Luxemburgse notaris om samen ‘Cora International’ op te richten, op het postbusadres van hun Luxemburgse adviseur. De één gaf een thuisadres op in Zwitserland, de andere in Monaco. Zo gingen ze opnieuw samen in zee in de diamanthandel.

2 | Frank Zweegers

Vorige zomer liet het Belgische gerecht de Nederlandse vastgoedmagnaat Frank Zweegers aanhouden op zijn luxejacht nabij het Italiaanse eiland Capri. Die actie kaderde in het corruptiedossier tegen ex-politiebaas Glenn Audenaert. In Luxemburg vonden we Zweegers terug in de postbusvennootschap Premier Estates. Die is opgericht in 2005 en wordt gerund door medewerkers van het advieskantoor BDO, waar ook Belgische ondernemersfamilies kind aan huis zijn. Maar al snel na de oprichting vond er een opmerkelijke aandeelhouderswissel plaats. De Luxemburgse adviseur liet alle aandelen op naam zetten van een vennootschap op de Britse Maagdeneilanden. Die bestaat alleen op papier, op het postbusadres van het advieskantoor TMF.

3 | Louis Reijtenbagh

Nog meer links met de Britse Maagdeneilanden vinden we terug bij een hele reeks Luxemburgse postbusvennootschappen die de belegger Louis Reijtenbagh opzette. In 2014 en 2015, jaren nadat het Antwerpse gerecht de rijke Nederbelg in verdenking had gesteld voor belastingfraude, witwassen en het vormen van een criminele organisatie, kon een offshore op de Britse Maagdeneilanden nog bestuurder worden van verschillende van zijn Luxemburgse postbusvennootschappen, zoals Tiger Investment en Swan Investment Company. Die zijn nog altijd actief, maar als we naar het Luxemburgse adres rijden, vinden we er alleen een villa die te koop staat. Onder andere Luxemburgse adviseurs van het kantoor SGG hielpen de postbusvennootschappen beheren.

4 | Philip Vlieghe

Ook de West-Vlaamse ondernemer Philip Vlieghe, vervolgd voor belastingfraude, vinden we terug in Luxemburg met de postbusvennootschap Balkoon. Die is bijna 13 miljoen euro waard, maar het bestuur is uitbesteed aan een lokale adviseur en boekhouder van het kantoor BDO. Ons gerecht heeft aanwijzingen dat geld uit België via Luxemburg belastingvrij is doorgestroomd naar Monaco, waar de ondernemer officieel woont.

Voor onderzoeken naar belastingfraude moeten onze Belgische magistraten geen hulp verwachten van hun Luxemburgse collega’s. Ook niet als ze onderzoeken hoe zwart geld uit fraude is witgewassen. Wanneer het Luxemburgse gerecht dan wel meewerkt? Niet zo duidelijk.

Als de Luxemburgse justitie wel meewerkt, duurt het nog zo’n half jaar voordat de verzoeken van onze magistraten worden ingewilligd. Dat heeft vooral te maken met de grote stapel aan rechtshulpverzoeken die de Luxemburgers moeten afwikkelen. Wel een belangrijke beperking is dat onze magistraten de bewijzen die ze vonden met de hulp van de Luxemburgers niet mogen gebruiken in andere dossiers. De fiscus mag die bewijzen niet eens inkijken.

Correctie: Bij het eindredigeren is er in de tekst een fout geslopen, namelijk dat het goudbedrijf Tony Goetz een ‘veroordeling’ opliep. Het bedrijf is in 2015 door het parket vervolgd, maar op geen enkel ogenblik veroordeeld voor enig misdrijf dat verband houdt met inbreuken op de witwaswetgeving. Het bedrijf Tony Goetz NV werd ten onrechte aangeduid als ‘oplichter’ of ‘fraudeur’.