<I>Der Ausputzer:</I> El Gordito
Als het weergaloze doelpunt van Kaka dinsdagavond voor het hoogtepunt van de eerste speeldag zorgde, dan was de schertsvertoning van zijn landgenoot Ronaldo veruit het treurigste wat deze wereldbeker in zijn openingsweek te bieden had.
(tijd) De Braziliaanse vedette bewoog amper, kachelde hoogstens wat verveeld en amechtig in de rondte. Wie zich nog herinnert hoe de jonge Ronaldo ooit verdediging openreet met zijn fabelachtige techniek en snelheid, kreeg pijn aan de ogen en het voetbalhart.
Een keer trapte hij op doel. Vanuit stand, dat lukte nog net. Na 69 minuten werd hij vervangen, 70 minuten te laat. Zo snel als Ronaldo naar de zijlijn sprintte, had hij in de hele match niet gelopen. Zijn enige dribbel vond na de wedstrijd plaats, toen hij via een achteruitgang de ziedende Braziliaanse persmeute omzeilde.
'El Gordito' noemen ze de aanvaller van Real Madrid in Spanje, 'het dikkerdje'. Het verkleinwoord is te lief. Ronaldo is een monstre sacré geworden, jarenlang gepamperd door een entourage van jaknikkers. Een speelbal ook tussen multinationals die met zijn gezicht schoenen, mobieltjes en frisdrank verkopen. Ronaldo denkt al jaren niet meer aan voetbal. Hij verdient medelijden, en een schop onder zijn uitdeinende kont.
Durft bondscoach Carlos Alberto Parreira het aan hem in de volgende match aan de kant te laten? Het valt niet mee, zo blijkt, het teambelang te laten primeren op de status van de vedette, van wie het ego toeneemt naarmate het immense talent afzwakt. Luis Figo blijft in het Portugese elftal nog altijd een centrale rol opeisen. Tegen Angola speelde hij zeker niet slecht, maar het team werd er niet beter van.
Zinedine Zidane was een schim van zijn vroegere geniale zelf en dat weerspiegelde in het povere gelijkspel van Frankrijk tegen Zwitserland. Naar verluidt praat de oude garde, die in 1998 wereldkampioen werd, niet meer met de jongere spelers. Als bondscoach Raymond Domenech niet snel keuzes maakt, gaat Frankrijk weer vroeg huiswaarts.
José Pekerman, Marco van Basten en Luis Aragones hebben al gekozen. Bij Argentinië geen topverdedigers als Javier Zanetti en Walter Samuel. Ze passen niet in het tactische plaatje. Beter thuis mokken dan de sfeer in het spelerskamp verzieken, moet Pekerman gedacht. Van Basten liet Patrick Kluivert, Edgar Davids en Clarence Seedorf achter in Nederland. Te veel filmsterallures, allang geen toegevoegde waarde meer. En Aragones hield gisteren de Spaanse topspits Raul op de bank. Diens vervanger David Villa scoorde twee maal. Spanje won met 4-0 en maakte samen met Nederland en vooral Argentinië en Italië, dat in het omkoopschandaal een stimulus voor het groepsgevoel gevonden heeft, de beste indruk op de eerste speeldag. Het kwartet toonde zich elk als een team, geen stelletje individuën.
Dat kunnen Brazilië, Portugal, Frankrijk en ook Engeland vooralsnog niet zeggen. Op de Fransen na wonnen ze evenwel met een zuinige 1-0. Het toernooi moet eigenlijk nog beginnen. Al dreigt het voor Ronaldo, misschien maar goed ook, al voorbij te zijn.
Jan Van Hessche
Meest gelezen
- 1 Vlaamse wijnbouwers worden na de oogst wakker met kater
- 2 Van Iraanse olievelden tot nucleaire doelen: Israëlische vergelding zal wereldwijd impact hebben
- 3 Zuid-Koreaanse eigenaar dreigt broek te scheuren aan Brusselse Financietoren
- 4 Reorganisatie bij advocatenkantoor Loyens & Loeff
- 5 Wanhopige kankerpatiënten betalen tienduizenden euro’s voor dubieuze therapie