CD&V en N-VA rollen weer kibbelend over straat

Wie dacht dat de meerderheidspartijen de zomer zouden gebruiken om te werken aan de onderlinge relaties, is eraan voor de moeite. In hun eerste verklaringen na het zomerreces delen de N-VA- en CD&V-kopstukken weer duchtig prikken aan elkaar uit. De Vlaams-nationalisten verwijten de christendemocraten de moslims het hof te maken om electorale redenen.

Omgekeerd klinkt dan weer de kritiek dat de voorstellen van de N-VA, bijvoorbeeld over het bestraffen van een extremistisch discours of het verbieden van de boerkini, veel te verregaand zijn. ‘Bij zulke voorstellen heb ik toch meer dan eens de wenkbrauwen gefronst’, stelde CD&V-vicepremier Kris Peeters afgelopen weekend in De Standaard. ‘Als het bijvoorbeeld de bedoeling is de burgemeesters de bevoegdheid te geven om mensen aan te houden, is er een probleem. Er zijn grenzen.’

Sheriff

‘CD&V begrijpt ons met opzet verkeerd’, zo beet N-VA-voorzitter Bart De Wever maandag in Het Laatste Nieuws van zich af. ‘Alsof ik me als burgemeester een soort sheriff waan die het recht opeist om willekeurig en naar eigen goeddunken een aantal extremistische moslims op te sluiten. Not. Maar ik maak me samen met onze politiemensen wel grote zorgen over IS-sympathisanten die nu vrolijk en vrij rondlopen.’

Bij de N-VA leeft het gevoel dat CD&V hen in de extremistische hoek wil duwen. Als een partij die luid roept, maar die geen realistische voorstellen doet. Of zoals staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) het afgelopen weekend in De Tijd uitdrukte: ‘Het probleem is dat al te vaak wordt geschoten op de boodschapper en niet op de boodschap. De voorstellen die we doen zijn heus niet zo verregaand. Sommigen creëren bewust of onbewust een perceptie die niet strookt met de realiteit.’

Rancuneuze professor

De N-VA probeert haar voorstellen voor meer law and order te verkopen als rationele beslissingen die veel andere Europese landen ook nemen. Daarom was de uitval van N-VA-Kamerlid Hendrik Vuye ook zo pijnlijk.

De grondwetspecialist vindt dat zijn partijgenoten te veel ondoordachte voorstellen doen, net het verwijt dat CD&V de N-VA maakt. De partijtop zit verveeld met de kritiek en proberen Vuye daarom te framen als een ‘rancuneuze professor’ die het niet kan verkroppen dat hij eerder dit jaar opzij werd gezet als fractieleider in de Kamer.

Moslimpartij

Bij CD&V is er dan weer heel wat ergernis omdat de N-VA de partij in de hoek van de islam probeert te duwen. ‘Het verwijt dat CD&V een moslimpartij is, is ongehoord’, zo haalde Kris Peeters uit. ‘Om het in hockeytermen te zeggen: dat was de bal recht naar de stick van de oppositie sturen.’

De Wever ontkent evenwel dat hij CD&V als een moslimpartij neerzet. ‘Ze leggen mij in de mond dat ik CD&V een moslimpartij heb genoemd, terwijl het hun eigen jongerenvoorzitter is die dat begrip heeft gelanceerd.’

Al vindt De Wever het verwijt niet ongegrond. ‘Het is de enige partij die het onverdoofd slachten enthousiast blijft verdedigen. De partij biedt onderdak aan medewerkers – Abderrahim Lahlali en Youssef Kobo – die mij ongehinderd van racisme beschuldigen en hun eigen hatelijkheden witwassen als jeugdige onbezonnenheid. En CD&V-afdelingen organiseren een iftar tijdens de ramadan, terwijl de vasten en Pasen ongemerkt passeren. Mag ik dan besluiten dat CD&V op de stemmen van moslims mikt?’

Kibbelkabinet

Door de N-VA weg te zetten als extremisten, hoopt CD&V dat de kiezer de N-VA de rug toekeert. De N-VA probeert dan weer hetzelfde te doen door CD&V neer te zetten als moslimknuffelaars. En zo is het kibbelkabinet terug van nooit helemaal weggeweest. Dat is opvallend, want de regionale en federale verkiezingen van 2019 liggen nog altijd drie jaar van ons weg.

In het begin van de legislatuur vochten de meerderheidspartijen meermaals ruzies op straat uit, bijvoorbeeld over het al dan niet invoeren van een vermogenswinstbelasting. De voorbije maanden bleven de ruzies wat achterwege. De regering leek zelfs klaar om een grote deal te sluiten over de verlaging van de vennootschapsbelasting, een verzuchting van de N-VA, en het invoeren een vermogenswinstbelasting, een trofee voor CD&V.

De vraag is hoe zwaar de nieuwe kibbelronde zal wegen op de gesprekken over de begroting van 2017, die deze week beginnen. De regering moet daarbij op zoek naar 2,4 miljard euro. Bij vorige begrotingsrondes slaagde premier Charles Michel (MR) erin het gehakketak te overstijgen en toverde hij telkens sneller dan verwacht een akkoord uit zijn hoed, waardoor sommigen hem de ‘mirakelpremier’ noemden. Er zal heel wat hocuspocus aan te pas moeten komen wil de Franstalige liberaal opnieuw verrassen.