Nergens zonder weg in Brussel
Verdwalend in eigen land kijkt Rik Van Puymbroeck naar wat verwondert en soms overdondert.
BRUSSEL. In het dorp van onze kindertijd was een gelijkaardige brug en de verleden tijd staat hier alleen omdat die kindertijd al zo lang voorbij is. Want de brug overleefde en is er nog. Eronder is een houten platform gebouwd met zicht op deze oude arm van de Leie.
Maar we wijken af, want dit is een andere wijk in Brussel waar Waze ons wel eens langs stuurt. Erg mooi is het er niet, maar naar de brug kijken we telkens weer. Door de vorm en door die kindertijd. Een brug die ons naar toen katapulteert. Een brug naar het verleden.
Op de brug van de kindertijd zijn geen graffiti te bespeuren en dat woord rijmt niet toevallig op besmeuren. Niets tegen cultuur en allang niets meer tegen RSCA. Enfin, het laat ons eigenlijk koud. Maar zeer kunstzinnig is het hier niet en de kans dat paars-wit beter gaat voetballen door deze letters lijkt gering. Ze staan er immers al een hele tijd.
Misschien moeten we hopen dat de terugkeer die afgelopen weekend werd ingezet tegen Antwerpen zich doorzet. Dan kunnen deze letters van de brug weggepoetst.
Meest gelezen
- 1 Bekijk hier de resultaten in detail, zo heeft Amerika gestemd
- 2 Harde perceptiestrijd drijft Arizona-partijen verder uit elkaar
- 3 De laatste strohalm van De Wever: de Vlaamse liberalen
- 4 Tussen de vroege kiezers in Philadelphia: 'U bent de eerste die ik durf te zeggen dat ik voor Trump stem'
- 5 Bitcoin, dollarverdieners en Wall Street bouwen feestje voor Trump 2.0