Nergens zonder weg in Gent

GENT. Wie verdient de Beker voor de Beste Mens van de Week? Zou dat Romelu Lukaku zijn, want nationale vreugde aan beleefd? Was het Cas Goossens/Bart Peeters voor de lach in 'Winteruur'? Of was het toch Dolly, Parton met de achternaam, die niet met haar stem of lijf maar met geld en goede wil het virus de wereld helpt uit te jagen. Doe maar Dolly.

Hoe haar prijzenkast eruit ziet, weet je niet, maar rijkelijker dan dit raampje aan de rand van Gent zal dat wel zijn. Toch word je week van zo’n beeld. Meisjes en jongens sportten zich ooit de ziel uit het lijf voor zo’n bekertje en de club zette die dan waar prijzen en bekers horen. In een heuse kast of, als die vol is, op de vensterbank. Prachtige uitvinding van de architectuur trouwens, die vensterbanken. Ogenschijnlijk nutteloos, maar je kan er alles op kwijt: planten, het bakske van de televisie, postuurtjes en dus bekers.

Wie ooit zo’n beker won, stalt die graag uit. Al verbrijzelt dat de dromen van de verliezer. Fierheid mag er wel zijn. We weten immers allemaal: kampioen zijn is plezant.