Nergens zonder weg in Knokke

KNOKKE. Wie dit ontwierp, mag Joost weten, maar Joost weet het niet. Hij weet wel dat in de zomermaanden, in het kader van de hitte, douchekoppen worden aangebracht om zand, zee, zout en zonnebrandolie weg te spoelen. Nu is het nog lente en pas vandaag wordt de laatste ijsheilige herdacht. Hij heette Bonifatius van Tarsus, in Knokke was hij nooit, maar hij kan nog vorst brengen. Je daagt hem beter niet uit.

Met avonden aan zee moet je geluk hebben en dat hadden we. De zon zakte er niet in (volgens de lokale bevolking gebeurt dat maar weinig, wat hebben ze ons allemaal wijsgemaakt en laten zingen?), maar ze gaf het strand tot heel laat deze gloed. Op het plein vlak bij zaten de terrasjes vol dialecten van overal. Er trokken wat wolken met druppels over, maar niet genoeg om water bij het glas roséwijn te doen. Iedereen bleef zitten.

'Het journaal' zagen we ‘s avonds niet. Dat hoefde niet. Het is zoals het verslag van de eerste schooldag, de eerste sneeuwpret en de eerste dag solden: veel makkelijker te voorspellen dan het weer.