Nergens zonder weg in Zemst

ZEMST. Lente, zomer, herfst of zelfs winter: het moeten warme tijden geweest zijn in de Borsalino in Zemst. Niet alleen omdat het bier er heerlijk smaakte. Ook de nu definitief gedoofde lichtreclame van glas die aan de gevel uitsteekt, doet broeierige avonden vermoeden. De pijl onder het meisje wees naar waar ze was. Kom maar binnen, mensen.

Tot op een dag de gordijnen sloten. De laatste pint was getapt, de deur ging op slot, misschien waren de meisjes te oud geworden. Was het vel wat minder gespannen en de felheid zelf wat weg. Was iedereen te wijs geworden om die wijzer nog te volgen? Aan alles komt een einde, zelfs aan de Borsalino. In hoogdagen verwacht je nooit dat het feest op een dag voorbij is. De kou trok later door het huis en dat zie je aan de gevel. Verf bladderde af. De letters van café en bier vielen een voor een weg. Bor Alino is geen naam en van Tella Art I word je niet blij. Laat staan dronken van bier of plezier.

Het zal allemaal wel toevallig zijn, maar dat uitgerekend de letters S.O.S. verdwenen, zegt alles.