Vrolijke Frans

'Wij talmen geen tien jaar met beslissen'. Zeven woorden had Jef Colruyt op de jongste jaarvergadering van de gelijknamige supermarktketen nodig om het proces te maken van rivaal Delhaize onder de vorige CEO Pierre-Oliver Beckers.

Beckers' opvolger Frans Muller had een zware job om het loszanderig imperium van zijn voorganger te stroomlijnen. Bij het aantreden van de Nederlander eind 2013 was er flink wat scepsis, inclusief - eerlijk is eerlijk - bij yours truly. Maar kijk: begin 2015 is Frans Muller de stille Brusselse beleggersheld. Delhaize is nu 7,8 miljard euro waard, 3 miljard meer dan bij het aantreden van Muller eind 2013 (zie grafiek). En de beurskoers, die onder Beckers nergens heen ging, noteert op het hoogste peil sinds 1999. Delhaize is ook weer 1,5 miljard meer waard dan 'die van Halle' (Colruyt), wat natuurlijk ook meegenomen is. 

Het helpt natuurlijk dat elk van de vele dollars die Delhaize in de Verenigde Staten verdient - met dank aan de geldpersen van Mario Draghi - in vergelijking met een jaar geleden 20 procent meer waard is in euro. Maar er is méér: Muller maakte snel komaf met geflopte winkelformules als Bottom Dollar, realiseerde een opmerkelijke turnaround bij de levensbelangrijke Amerikaanse keten Food Lion én greep in bij Delhaize België. Die laatste ingreep was bijzonder pijnlijk, maar uiteindelijk kwam gisteravond laat na maanden onderhandelen een sociaal akkoord uit de bus.

Nu er toch nog verrassend vroeg een akkoord uit de bus is gekomen, kan Delhaize eindelijk beginnen het verloren marktaandeel in België terug te winnen. Niet onbelangrijk, want België is met 23 procent van de groepsomzet nog altijd de tweede markt, na de Verenigde Staten (63%) en voor Zuidoost-Europa (14%), dat vooral het straffe Griekse succesverhaal Alfa-Beta omvat.

Onder Muller is Delhaize ook geruisloos bezig zijn schulden te herschikken. Ook hier hoort een dankbriefje aan Mario Draghi en zijn bodemrentes. Delhaize betaalt de houders van obligaties die tot 2017 lopen 1.117 dollar voor elke coupure met een nominale waarde van 1.000 dollar. Dat lijkt op het eerste gezicht erg altruïstisch - waarom niet wachten tot 2017 en gewoon 1.000 dollar terugbetalen? - tot je beseft dat die obligaties een coupon van 6,5 procent torsen. Astronomisch in deze nulrentetijden. Dus moet je stevig betalen om beleggers te overtuigen hun papier af te staan.

Delhaize koopt ook, tegen een kleinere premie, schuldpapier met vervaldag in 2019 en een coupon van 4,125 procent terug. Alles samen goed voor een uitgave van zo'n 430 miljoen euro. Maar ING raamt dat de retailer jaarlijks een paar tientallen miljoenen euro's rentelasten uitspaart. Niet spectaculair, wel nuttig. En dat vat zo'n beetje het beleid van CEO Frans Muller samen.