Wordt 2011 beter voor uw spaarverzekering?

De voorbije jaren werd heel wat kritiek geuit op het gebrek aan transparantie van de spaarboekjes. Maar intussen hebben de levensverzekeringen met gewaarborgd rendement, de tak21-producten, de fakkel overgenomen. Achter de totaalrendementen gaan voor eenzelfde product erg verschillende basisrentevoeten (die gewaarborgd zijn op de stortingen) en jaarlijks variabele winstdeelnames schuil.

Zo kan verzekeringscontract 'X – versie A' een gewaarborgd rendement van 0 procent bieden, gecombineerd met een winstdeelname van 3,5 procent. Product ‘X – versie B’ biedt dan weer een gewaarborgd rendement van 2,5 procent en een winstdeelname van 1 procent. Het eindresultaat is hetzelfde. Maar versie A is vaak dynamischer dan versie B. Versie A belegt de premies van de verzekerden dus meer in aandelen op lange termijn om de bonus op te krikken. Versie B geeft dan weer de voorkeur aan obligaties en hecht meer belang aan het gewaarborgd rendement.

Een goed ‘financieel’ jaar

De rendementen over 2010 zijn veeleer teleurstellend (zie tabel onderaan). Hoewel het voorbije jaar niet in recordannalen zal worden opgenomen, hebben de aandelenmarkten het jaar toch licht positief afgesloten. Maar dat heeft wellicht weinig impact gehad. De meeste verzekeraars hebben het gemiddelde gewicht van aandelen in hun portefeuilles immers sterk verminderd (tot gemiddeld 3 à 5%). Ook vastgoed, dat bij de meeste verzekeraars wel in de smaak valt, heeft het goed gedaan in 2010.
Is het dan de fout van de obligatiemarkten? De meeste verzekeraars baseren zich vooral op dat argument om de lichte daling van de rendementen ten opzichte van vorig jaar te rechtvaardigen. Gezien de schuldencrisis zal dat wellicht niemand verbazen. De matige verwachtingen op het vlak van economische groei en de sterke vraag van beleggers naar effecten van 'veilige' landen, zoals de VS, Duitsland, Japan, enzovoort, hebben de rendementen van nieuwe uitgiften onder druk gezet. Maar ze hebben wel de koersen van bestaande obligaties doen stijgen. Vanuit een zuiver financieel oogpunt is 2010 dus een goed jaar geweest voor de portefeuilles van verzekeraars die hun toevlucht hebben genomen tot de daarvoor genoemde 'veilige' obligaties.

Stijgende rente en inflatie: slechte combinatie

Waarom hebben de goede prestaties van de portefeuilles zich niet vertaald in een aantrekkelijker rendement voor de verzekerden? De verzekeraars hadden die gelegenheid nochtans kunnen aangrijpen om de spaarproducten, waarvan het rendement momenteel extreem laag is, de loef af te steken. “Ze hebben dat niet gedaan uit vrees voor wat de toekomst zal brengen”, zegt een financieel analist.
“De resultaten over 2010 zijn zeer goed, maar iedereen vreest dat de obligatiemarkten in 2011 zullen dalen. De Europese rentevoeten zijn in enkele weken tijd gemiddeld met 0,5 tot 1 procentpunt gestegen. Dat is erg veel. Er is niet veel nodig om de portefeuilles van de verzekeraars een flinke tik te geven. Het volstaat dat beleggers zich opnieuw grote zorgen beginnen te maken over de Europese staatsleningen of dat er een plotse inflatieopstoot komt”, vervolgt de analist.

Stijgt het rendement in 2011?

Een speler van de Belgische verzekeringsmarkt die anoniem wil blijven, bevestigt dat de verzekeraars provisies aanleggen in het vooruitzicht van een potentieel delicaat jaar 2011 en dat ze dus nog wat achter de hand houden. “Twee jaar geleden hebben de verzekeraars de wind van voren gekregen van hun klanten toen ze, net na de financiële crisis, rendementen van 0 procent aankondigden. Om dat te vermijden, nemen ze nu hun voorzorgen”, legt verzekeringsmakelaar Vincent Notté uit.
Zien de vooruitzichten er dan rooskleurig uit? “De verzekeraars hebben de mogelijkheid om hun obligatieportefeuilles gedeeltelijk te hernieuwen aan hogere rentevoeten”, besluit hij.