(netto) – In een restaurant wordt een psychologische oorlog uitgevochten. De klant wil zo lekker en goedkoop mogelijk eten terwijl de restauranthouder wil dat zijn gasten zoveel mogelijk geld uitgeven. Het belangrijkste wapen in die strijd is de menukaart. In de Verenigde Staten gaat het zelfs zo ver dat restauranthouders hun menu laten ontwerpen door een 'menu-ingenieur'. Die kent als geen ander de zwakke plekken van de consument en speelt daar ook handig op in. Daardoor kiezen gasten niet altijd dat gerecht wat ze echt willen, maar doet de menukaart dat eigenlijk in hun plaats. "Mijn doel is om personen naar de winstgevende gerechten te lokken", vertelt menu-ingenieur Gregg Rapp aan de Amerikaanse nieuwssite MSNBC. Een overzicht van de gebruikte valstrikken.
Verberg de prijs
Oude kaarten vermeldden steevast het gerecht, gevolgd door een stippellijn en daarna de prijs. Steeds meer restaurants stappen daarvan af. Want door de prijzen van alle gerechten netjes onder elkaar te zetten, wordt het wel heel makkelijk om te vergelijken. Op die manier is de kans groot dat de gasten eerst de prijzen scannen en op basis daarvan hun gerechten selecteren. En dat willen restauranthouders net vermijden.
Daarom ziet u steeds vaker dat de prijs meteen achter het gerecht staat en niet netjes op de rechterzijde van de pagina. Op die manier moet u ook echt op zoek gaan naar de prijs en wordt u ook echt gedwongen om alle gerechten te overlopen.
Geen euro's
Zeker nu de besparingswoede volop woedt, willen restaurants hun gasten zo weinig mogelijk met de neus op de feiten drukken. Een bekende truc is om bij de prijsaanduiding het euroteken netjes achterwege te laten. En hoe eenvoudig die ingreep ook is, het werkt. Dat blijkt alvast uit wetenschappelijk onderzoek aan de Amerikaanse universiteit van Cornell. Bij een experiment werden drie identieke menu's opgesteld met verschillende prijsaanduidingen: met dollarteken, het getal en de munteenheid voluit geschreven en een derde kaart met enkel het cijfer dat de prijs weergeeft. De menu's werden gebruikt in een restaurant en werden aan 201 klanten getoond. De conclusie van het onderzoek: de rekening was gemiddeld 5,55 dollar hoger bij klanten die een menukaart kregen zonder dollarverwijzing.
Dure gerechten als afleidingsmanoeuvre
Restaurants durven op hun kaart wel eens gerechten te plaatsen die véél te duur zijn. Gasten zullen die zelden bestellen en dat is ook niet de bedoeling. Maar door net boven of onder dat prijzige gerecht een veel goedkopere schotel te zetten, lijkt die meteen veel aantrekkelijker. Dat 'goedkope' gerecht is eigenlijk te duur geprijsd, maar als klant merkt u het niet.
Plaatsing
Als we een menukaart openslaan, gaan onze ogen meteen naar de bovenkant van de rechterpagina. Niet toevallig worden daar de duurste gerechten aangeprijsd. Goedkopere schotels daarentegen worden weggemoffeld en krijgen een plaats die minder opvalt.
Levendige beschrijvingen
Restaurants moeten hun klanten verleiden. Een geurige beschrijving kan daarbij helpen. Want wat zou u het liefste eten? 'Gebakken lamsschouder' of 'schouder van melklam boterzacht gesmoord in de oven'? En ook hier wordt een psychologisch spel gespeeld. Want niet elk gerecht krijgt een lyrische beschrijving. Uiteraard is dat enkel voorbehouden aan de dure topgerechten die daardoor nog meer in het oog springen en klanten doen watertanden. Op die manier krijgt u zoveel zin in het gerecht, dat u de prijs uit het oog verliest.
