(netto/kiplinger) – Na een lange traumatische periode kunnen beleggers stilaan opgelucht ademhalen. Of beter: bij het checken van hun beleggingsportefeuille worden ze niet langer voortdurend geconfronteerd met flikkerende alarmsignalen. Hoe duurzaam het beursherstel is, moet nog blijken. In elk geval lijken de fundamenten van het voorbije beurstijdperk fors door elkaar geschud en zijn enkele belangrijke principes aan herziening toe.
Aandelen gevoeliger voor nieuws
Nog nooit was het zo makkelijk om aandelen te kopen en te verkopen. Ondertussen volstaat het een account te openen bij een onlinebroker om op elk moment van de dag aandelen te verhandelen. Veel beleggers maken van die mogelijkheid ook gretig gebruik. Een gerucht, een persbericht, een nieuwsartikel,… vaak is dat al genoeg om beleggers massaal richting exit te stuwen om vervolgens bij het eerste zuchtje goed nieuws weer aan het kopen te slaan. Het gevolg laat zich raden: aandelenkoersen die terechtkomen in een jojobeweging waarbij de koers nog amper de reële waarde van een onderneming weerspiegelt. Voor beleggers wordt het dus belangrijker dan ooit om er net die aandelen uit te pikken die voldoende perspectief bieden op lange termijn en zo de toenemende volatiliteit kunnen doorstaan.
Een nieuwe definitie van diversificatie
De afgelopen jaren hebben veel beleggers het principe van diversificatie naar de prullenmand verwezen. De redenering? Aandelen zijn risicovoller en geven daardoor op lange termijn uitzicht op een hoger rendement. Door een aandelenportefeuille te combineren met vastrentende producten, zoals obligaties, wordt het rendement op lange termijn alleen maar gedrukt. Te vaak werd diversificatie herleid tot een aanvulling met buitenlandse aandelen of dividendaandelen.
In het 'nieuwe' beurstijdperk lijkt die definitie niet langer houdbaar. Althans, er zijn nog maar weinig redenen om diversificatie niet een stapje verder te nemen. Nog nooit waren er zo veel spreidingsmogelijkheden: fondsen die specifiek focussen op grondstoffen, wisselkoersen, obligaties, vastgoed, alternatieve energie,… Zo’n gespreide portefeuille lijkt alvast de enige weg om te toenemende volatiliteit van aandelen op te vangen.
Cash komt altijd van pas
Over cash, veelal in de vorm van een spaarrekening, wordt al te vaak heel schamper gedaan. Met spaarrekeningen die nog amper een basisrente van 1 à 2 procent bieden is aan die houding nog niet veel veranderd. Onterecht. Al was het maar omdat wie over liquide middelen beschikt, ook snel kan inspelen op beurskoopjes. Bovendien is een spaarrekening zowat het enige financiële product dat voldoende flexibel is om uw financiële buffer te parkeren. Die buffer moet vermijden dat onverwachte uitgaven u kopzorgen bezorgen. Als algemene vuistregel raden de meeste banken een buffer aan die tussen 6 en 12 maanden inkomen vertegenwoordigt.
Sterkere toezichthouders
Het toezicht op de financiële wereld schoot de afgelopen jaren schromelijk te kort. Die boodschap vindt nu ook weerklank bij tal van overheden. Financiële instellingen zullen de komende jaren ongetwijfeld worden geconfronteerd met een overheid die over de schouders meekijkt en die financiële producten aan banden legt. En hoewel meer transparantie alleen maar toe te juichen is, mogen beleggers zich daardoor ook niet in slaap laten wiegen. Beleggers zijn door de crisis mondiger geworden en moeten dat ook blijven. Er kan geen sprake van zijn om u nog producten te laten aanpraten waar u eigenlijk niets van begrijpt. ‘Weet waarin u belegt’ moet het basismotto zijn van elke belegger, ook in een financiële wereld die strenger wordt gereglementeerd.
Grondstoffen binnen handbereik
De goudrally van de voorbije maanden heeft aangetoond dat ook een grondstof een interessant beleggingsalternatief kan zijn. Goud is niet de enige grondstof waarvan de prijs in de lift zit, hetzelfde geldt voor koper, koffie, platinum en zilver… Tot voor kort waren beleggingen in grondstoffen wel vooral weggelegd voor grote institutionele beleggers. Ondertussen is dat niet langer het geval en krijgen ook particuliere beleggers makkelijker toegang tot dergelijke markten, onder meer via trackers die de grondstoffenprijzen schaduwen. Met die grotere toegankelijkheid zullen grondstoffen in de ‘nieuwe’ beleggingsportefeuille ongetwijfeld een grotere rol spelen.