Wat was uw allereerste vakantiejob?
‘Dat was bij Unica in Kortrijk, toen ik zestien was. Het was mijn eerste contact met de werkvloer en meteen mijn meest memorabele vakantiejob. Na een overname werd het bedrijf omgevormd van speelgoedproducent - ‘het poppenkot’ - tot distributeur van onder meer Playmobil in de Benelux. Ik werkte in dat gigantische magazijn en mijn job bestond erin treinen met goederen uit China en Taiwan - toen al! - te lossen. Dat was behoorlijk pittig.’
Hoe kwam u er terecht?
‘Mijn oom Jan Libeer was er directeur. Maar ik heb twee jaar moeten zagen om er te mógen werken. Hij wilde niet dat ik er een job kreeg gewoon omdat ik zijn neef was. Ik moest solliciteren.’
Hebt u er iets geleerd?
‘Tijdens een vakantiejob leer je alles ineens. Zeer vroeg opstaan, om te beginnen. En hoeveel een kist knikkers weegt - ik garandeer u dat het meer is dan een kist met pluchen beren. Voor het bedrijfsbeheer had ik nog geen aandacht, maar ik leerde wel om op de werkvloer overeen te komen en mijn plek te vinden tussen mensen van allerlei soorten en kleuren, die bovendien veel ouder waren dan ik. Het soortelijk gewicht verschilde. Dat vergeet je nooit. Als jobstudent hou je je ogen en oren open en ervaar je hoe een onderneming op de werkvloer functioneert. Dat is zinvol tot vandaag. Upstairs-downstairs bestaat voor mij niet. Mensen zijn mensen. Ze werken volgens hun vaardigheden en talenten. Je had er die er de kantjes afliepen, maar met hun humor toch belangrijk waren voor het bedrijf.’
‘Ik heb er ook geleerd wat echt leiderschap is. Het heeft te maken met cultuur, sfeer. En dat had je daar: de goesting, de fierheid en de overtuiging om in een noodlijdend bedrijf de switch te maken. Dat opzet slaagde. En wie er zich niet in terugvond of zijn rol niet speelde, werd door de collega’s op de vingers getikt, niet door de directie. Ik wist op dat moment niet welk systeem de directie daarvoor had - strategie zou dat gaan heten toen ik later op de universiteit zat en mijn oom het me uitlegde.’
‘Intussen is Unica evenwel flink gedownsized, of bestaat het zelfs niet meer.’
Hoeveel verdiende u en wat deed u met de centen?
‘Hoeveel ik verdiende, weet ik niet meer. Maar de centen dienden om elpees te kopen en ik weet nog heel goed dat ik mijn platencollectie na afloop flink kon uitbreiden.’
Wat hebt u nog zoal gedaan?
‘Ik heb ook de afwas gedaan in het vakantiecentrum in Oostduinkerke. Dat was een mooie combinatie: wij hadden ‘de vroege’ en werkten van ’s morgens vroeg tot ’s middags. In de namiddag hadden we dus vrij en konden we zwemmen en sporten. Ik heb ook speelpleinwerking gedaan - een uitloper van mijn engagement in de Chiro, waar ik tot mijn twintigste actief was. Mijn vakantie was toen: drie weken jobstudent zijn, drie weken kamp voorbereiden en op kamp gaan; en twee weken voor mezelf overhouden. En van m’n 17de tot m’n 22ste was ik ook dj. Ook tijdens het academiejaar, maar in de zomer verhevigde dat. Muziek is een liefde die ik nooit verlaten heb.’
