Vlaams Blok-stichter Karel Dillen overleden

(belga) Dillen overleed bij zijn dochter Marijke in 's Gravenwezel. Dillen stond 17 jaar aan het roer van het Vlaams Blok, intussen omgedoopt tot Vlaams Belang. Op 8 juni 1996 gaf hij de fakkel door aan Vanhecke. Zijn zwakke gezondheid verplichtte hem midden 2003 ook ontslag te nemen uit het Europees parlement.

Karel Dillen werd op 16 oktober 1925 geboren in Antwerpen als zoon van een dokwerker en een huisvrouw. Na zijn middelbare studies aan het atheneum in Antwerpen werkte hij als bediende bij de Antwerpse taximaatschappij ATM en bij Renault in Deurne.

In de jaren na de bevrijding stortte hij zich "als leerjongen in de Vlaamse beweging", zoals hijzelf zei. Hij was actief in de Sint-Arnoutgroep, een kleine Antwerpse nationalistische jeugdgroep, en in de Vlaamse Concentratie. Dillen publiceerde voorts in "Opstanding", een in 1949 opgericht onafhankelijk weekblad dat nauwe banden had met de Vlaamse Concentratie. Daarnaast schreef hij bijna twintig jaar lang (1956-1975) in het nationalistische maandblad Dietsland-Europa waarvan hij stichter-hoofdredacteur was. Hij verzorgde ook elf jaar lang een rubriek in 't Pallieterke onder diverse schuilnamen.

Voorts militeerde hij in de Jong-Nederlandse Gemeenschap, een vrij kleine kring van mensen rond Dillen die op Grootnederlands vlak actief waren en onder andere de eerste naoorlogse amnestiemeeting organiseerde. Zelf hadden hij noch zijn familie te maken gehad met de repressie maar Karel Dillen zei zich solidair te voelen met de slachtoffers ervan.

Van 1965, twee jaar na de oprichting, tot 1975 leidde Dillen het Verbond van Nederlandse Werkgemeenschappen - Were Di. Dat was gegroeid uit de ouderenkring van een van de vele Antwerpse nationalistische jeugdgroepen. Were Di nam ook Dietsland Europa over.

Via dat engagement belandde hij bij de Volksunie. Tot het einde van de jaren zestig had hij zitting in de VU-partijraad. Toen die partij volgens hem een te linkse koers ging varen brak hij ermee. Na de perikelen rond het Egmontpact richtte hij op 1 oktober 1977 de Vlaamsnationale Partij op, de voorloper van het Vlaams Blok. Van 1977 tot 1978 was hij voorzitter van de VNP en vanaf 1979 van het Vlaams Blok, voor het leven.

In 1978 belandde hij in de Kamer voor het arrondissement Antwerpen, als enige verkozene van het Vlaams Blok. In 1987 stapte hij over naar de Senaat en weer twee jaar later naar het Europees parlement. Op 18 juni 2003 nam hij om gezondheidsredenen ontslag als europarlementslid.

In 1996 groeiden de geruchten dat Karel Dillen de leiding van de partij zou afstaan. In een kranteninterview solliciteerde Gerolf Annemans voor het voorzitterschap, maar Dillen zei dat hij nog niet aan aftreden dacht. Intussen leek er binnen de partij een polarisatie aan de gang, tussen wat gemakkelijkheidshalve de strekking Annemans en de strekking Dewinter genoemd werd. De voorzitter had echter het recht zijn opvolger zelf aan te duiden. Dat werd Frank Vanhecke, zijn trouwe medewerker in het Europees parlement.

Dillen schreef "Wim Maes", "Wij, marginalen", "Vlaanderen in Europa" en "Vlaams Blok, Partij van en voor de Toekomst". Hij is ook de samensteller van "Europese Gedichten" en vertaalde enkele werken, onder meer over apartheid en het revisionisme.

foto belga