Koffiebedrijf Douwe Egberts in opspraak

(tijd) Het dossier is in handen van de Brusselse onderzoeksrechter Jeroen Burm. Het gerecht weigert elke commentaar 'door de betrokkenheid van de beursgenoteerde groep'. Kasgeldfraude is een constructie om belastingen te ontduiken via verkoop van bedrijven.

Het Brusselse gerecht vermoedt dat een reeks transacties met Douwe Egberts België precies om die reden is opgezet. In 1997 werd Douwe Egberts België, gevestigd in Grimbergen, ongemerkt verkocht aan de Deense zakenman Leif B., tegen wie in ons land meerdere dossiers van kasgeldfraude lopen. Het bedrijf had toen 400 werknemers en een omzet van 121 miljoen euro.

De verkoop aan de Deen gebeurde na de overplaatsing van het handelsfonds (activa en passiva) van Douwe Egberts naar een nieuw bedrijf, Decaf, dat later is omgedoopt in Douwe Egberts. De buitenwereld merkte van de hele operatie niets, behalve de wijziging van het BTW-nummer van Douwe Egberts. Voor Douwe Egberts was dit een lucratieve deal omdat de nieuwe firma het aangekochte handelsfonds opnieuw kon afschrijven en zo lagere belastingen betaalde.

De Deense koper vormde het oude Douwe Egberts om van een NV naar een BVBA, veranderde de naam in D.A. Cavox en verhuisde de zetel van Grimbergen naar zijn brievenbusfirma in de Brusselse Louizalaan. Volgens het gerecht is er sprake van een klassieke kasgeldfraude: de Deen heeft het geld van de verkoop niet geherinvesteerd, de daardoor verschuldigde belastingen nooit betaald, de firma leeggezogen en failliet laten gaan. Hij is daarna verdwenen. Het gerecht en de fiscus kunnen dus enkel nog bij Douwe Egberts de belastingen recupereren.

Jo Van Eynde, de Belgische woordvoerder van Sara Lee/Douwe Egberts betwist dat het koffiebedrijf iets te verwijten valt. 'Wij zijn niet verantwoordelijk voor wat de Deense koper daarna heeft gedaan. Wij doen zaken met zoveel partijen', stelt hij. 'Wij hebben de Deen na het afsluiten van het contract nog maar één keer gezien. Hij lijkt van de aardbol verdwenen te zijn.'

LB