Spiegelregering in de maak

Zo’n federale spiegelregering zou betekenen dat na 13 juni een coalitie op de been wordt gebracht met de N-VA, CD&V en sp.a aan Vlaamse zijde en PS, Ecolo en cdH aan Waalse zijde. In dat scenario is de kans groot dat PS-voorzitter Elio Di Rupo het schopt tot de eerste Waalse premier sinds de socialist Edmond Leburton (1973-1974).

Compromis

Di Rupo moet dan wel met N-VA-voorzitter Bart De Wever een compromis over een staatshervorming bereiken. Als De Wever zijn eisen over Brussel en de splitsing van de sociale zekerheid laat vallen, in ruil voor een splitsing van het arbeidsmarktbeleid en een (gedeeltelijke) overheveling van de personenbelasting, moet dat mogelijk zijn, valt te horen. Zeker als Di Rupo carte blanche krijgt om een rood sociaaleconomisch beleid uit te tekenen.

Afwachten

Zover zijn we echter nog niet. De kiezer moet morgen eerst nog zijn stem uitbrengen.  En het valt nog te bezien of de peilingen zullen uitkomen. Stel dat CD&V toch een dreun krijgt, zoals het CDA in Nederland overkwam, dan belanden we voor de regeringsvorming plots weer bij heel andere scenario’s.

Bij zwaar verlies van de christendemocraten komen de liberalen weer in beeld , terwijl het er nu naar uitziet dat ze uit de boot zullen vallen. De Franstalige liberalen dreigen immers een pandoering te krijgen. Boekte Didier Reynders in 2007 nog een historische overwinning, nu geven de peilingen zijn Mouvement Réformateur (MR) niet meer dan 20 procent. De kans is reëel dat de MR de PS en zelfs Ecolo moet laten voorgaan.

Hoe moeilijk de kiezer de kaarten ook schudt, er valt geen tijd te verliezen met het op de been brengen van een nieuwe regering. Want de markten kijken over onze schouder mee. Als zou blijken dat we naar een erg lange regeringsvorming gaan, zoals in 2007, en België niet in staat wordt geacht dezelfde saneringsinspanningen te doen als andere eurolanden dreigt ook ons land onder vuur komen te liggen.