Soirée

Samen met Soirée zat ik deze week in een vrachtwagen. Hij hielp me verhuizen. Naast mij lag een krant. ‘50 jaar gastarbeid in België’ stond op de voorpagina. ‘Voel je je aangesproken?’, vroeg ik. Soirée lachte verlegen. ‘Ik was geen gast. Ik was verstekeling in een vrachtschip. Mijn vader had me in het ruim gesmokkeld.’ ‘En zo ben je in Antwerpen gearriveerd?’, vroeg ik. ‘Het was lang varen. Dat is het enige wat ik nog weet. Ik was nog een kind.’ Hij lachte. ‘Mijn vrienden vragen mij om te lachen als het donker is. Dan zien ze mij.’ Zijn tanden lichtten op in de stuurcabine.