De droom die uitkomt voor Conny Vandendriessche

‘Zoekt gij maar een rijke dokter’ zei de vader van Conny Vandendriessche (53) een kwarteeuw geleden. Vader Vandendriessche zag in zijn dochter geen bedrijfsleider. Voor de opvolging van zijn plantenkwekerij keek hij alleen naar zijn zonen.

Ze trouwde uiteindelijk met een computerspecialist. Maar de manier waarop haar vader haar negeerde - ‘ik heb het hem vergeven’ - gaf de Roeselaarse wel de drive om zich te bewijzen. Ze richtte het uitzendbureau Accent op, dat uitgroeide tot de Europese speler House of HR, een bedrijf met 1,5 miljard omzet en 158 miljoen euro brutobedrijfswinst.

Stap opzij

Hoewel Vandendriessche daarin een stap opzij heeft gezet, bezit ze nog circa 25 procent van de groep, die voor 65 procent in handen is van de Franse investeringsmaatschappij Naxicap. De verkoop waarvoor Naxicap zich opmaakt, kan tot 2 miljard euro opleveren, zeggen specialisten.

Als dat cijfer klopt en de deal gaat door - het dossier zou pas volgend jaar op de markt komen - casht Vandendriessche in het beste geval 500 miljoen euro. Knap voor iemand die een jaar verpleging en daarna toerisme studeerde en die op haar 18de niet alleen een café durfde binnen te stappen.

Vandendriessches parcours leest als een American dream. Haar succes dankt ze aan haar drive - ‘na drie dagen vakantie wil ik naar huis, nietsdoen geeft me een instant schuldgevoel’ - aan de manier waarop ze met mensen omgaat - ‘ik zie mezelf als volks’ - en aan de kunst zich dommer voor te doen dan ze is. Met haar charme - ze heeft er geen probleem mee zich kwetsbaar op te stellen - weet ze iedereen in te pakken, vertellen mensen die haar kennen. Tegelijk is ze rechtuit en weet ze van aanpakken. Ze is bescheiden én ze heeft veel zelfvertrouwen.

Chippendales

Die talenten ontplooide ze voluit tijdens haar vakantiejob als receptioniste van de camping Vakantiegenoegens in Nieuwpoort, waar ze vier jaar werkte. Elke zomer verbleven er 4.000 mensen. Met al hun besognes en pietluttigheden kwamen ze bij Vandendriessche en haar collega’s terecht. ‘Daar heb ik heel veel over de mens geleerd’, zegt ze in de Krant van West-Vlaanderen. ‘Bovendien was mijn baas fantastisch in administratie.’ Dat kwam haar later goed van pas.

Nadat de leergierige Vandendriessche meerdere VDAB-cursussen had gevolgd, solliciteerde ze bij het uitzendkantoor Adia (nu Adecco) in Gent. Daar leerde ze, via haar man, Philip Cracco kennen, die ook uit Roeselare afkomstig is.

In 1995 begonnen ze samen een eigen interimkantoor, Accent Jobs. Met dank aan de West-Vlaamse steenbakker Aimé Desimpel, die hen van startkapitaal voorzag. In de pionierstijd printten ze loonbriefjes op een tweedehandsprinter. ‘Fantastisch’ noemt Vandendriessche die periode. Twee decennia later was Accent uitgegroeid tot een bedrijf met 250 kantoren en een omzet van meer dan 300 miljoen euro.

Cracco

Dat is niet alleen haar verdienste, maar ook die van haar vennoot Philip Cracco (55), die geen diploma heeft maar een commerçant pur sang is. Door zijn extraverte manier van leidinggeven werd hij al snel de West-Vlaamse Wolf of Wall Street genoemd. Cracco, die vorig jaar nog floreerde in het Vier-programma ‘The Sky is the Limit’ en in ‘de boekjes’ openlijk over zijn stormachtige knipperlichtrelatie met zijn levenspartner en zijn gevecht tegen prostaatkanker vertelde, beschouwde dat als een compliment. Op het dwergwerpen en het overmatig druggebruik na zag Cracco in de Martin Scorsese-film zijn eigen leven passeren, zei hij ooit.

Bij Accent verscheen Cracco geregeld verkleed als superman op bedrijfsfeestjes, waar ook al eens dansende Chippendales aanwezig waren. Voor het management had Cracco bokstrainingen in petto, onder het motto ‘we mogen ons niet laten doen’.

Fiscus

Toen kwam het moment waarop het botste tussen Cracco en Vandendriessche. ‘We hadden een verschillende visie over hoe het bedrijf gerund moest worden’, zei Cracco daarover in De Tijd. ‘Er moest een externe CEO komen, maar we waren het niet eens over de manier waarop die gecoacht moest worden.’

Cracco werd naar eigen zeggen ‘buitengebonjourd’. In 2014 verkocht hij zijn belang van 33 procent aan Naxicap, dat ondertussen het belang van de gewestelijke investeringsmaatschappij GIMV had overgenomen en meerderheidsaandeelhouder werd. Vandendriessche, die toen ook een derde van Accent bezat, ging operationeel aan de zijlijn staan.

Na de breuk met Cracco werd een miljoenenschikking getroffen met de fiscus. Via LuxLeaks was Accent in opspraak gekomen door een belastingconstructie in Luxemburg. Ook de machofeestjes werden afgevoerd. Cracco begon onlangs een nieuw interimbedrijf, Jobfixers, en kocht het horlogemerk Rodania.

Leeuwin

Vandendriessche werd dit jaar ook een BV, als jurylid en investeerder in het tv-programma ‘Leeuwenkuil’, een brave Vlaamse kopie van het Britse ‘Dragons’ Den’. Daarin gaat een jury op zoek naar interessante start-ups om zelf in te investeren.

Als ‘leeuwin’ zat Vandendriessche er tussen vier mannelijke investeerders. In het programma nam ze participaties in Wonki-dips en in de handtassen van Lies Mertens, pompte ze 100.000 euro in de granolabakkerij I Just Love Breakfast, en werd ze mede-eigenaar van het cosmeticabedrijf Self, de galerij Studio Spruyt en een kwaliteitskoffiestart-up.

Onlangs richtte Vandendriessche ook We are Jane op, een Europees investeringsfonds waarbij vrouwen investeren in bedrijven waar vrouwen de plak zwaaien. Bedoeling is 50 miljoen euro op te halen. In juli was de eerste 10 miljoen binnen.

Vandendriessche, die zich geen feministe noemt, vindt het niet kunnen dat vrouwen zo weinig vertegenwoordigd zijn op het hoogste niveau. Volgens haar is de toekomst aan de vrouwen. ‘Meisjes maken de meerderheid uit van de afgestudeerden. We zijn misschien strategisch minder sterk maar we deliveren wel.’

Psychopaten

Van mannelijke bedrijfsleiders heeft ze geen al te hoge pet op. ‘Er zitten veel psychopaten onder de mannelijke CEO’s’, liet ze zich twee jaar geleden ontvallen in deze krant. Mensen die zo rechtlijnig zijn, zo belust op macht dat ze op den duur hun eigen bedrijf vernietigen’.

Vandendriessche is ook actief met Stella P, een adviesbureau dat bestuurders zoekt voor bedrijven. Ook hier is gendergelijkheid belangrijk. Van misandrie kan je haar echter bezwaarlijk beschuldigen. Toen haar bij de nominatie van de Vlerick Awards vorig jaar werd gevraagd waarvan ze nog droomde, antwoordde ze ongegeneerd: ‘Van knappe jonge mannen! Bijna elke nacht! Soms ook overdag. En van politiek met ballen. Een bewind dat verder kijkt dan een herverkiezing op de volgende kiesdag.’