Productiehuis Marmalade redt zich met nieuwe investeerder

Acteurs, cameralui, producers, muzikanten, cateraars, taxichauffeurs, schminksters, uitzendkantoren of publiciteitsbedrijven. De lijst mensen die boos zijn op productiehuis Marmalade – bekend van films als ‘Allemaal familie’ en ‘Wat mannen willen’, tv-serie ‘Gent West’ of musical ‘Belle en het Beest’ – is lang.

Niet zonder reden. Sommige medewerkers of leveranciers wachten al maanden op de betaling voor geleverde diensten. Verbouwingen moesten worden uitgesteld. Vakanties geannuleerd. Overbruggingskredieten afgesloten om leningen af te kunnen betalen.

CEO en oprichter Yoshi Aesaert (28) begrijpt de boosheid. Hij zag zijn productiehuis de voorbije maanden van hoge toppen naar een diep dal gaan. ‘Ik heb de voorbije maanden dikwijls wakker gelegen. Mensen moeten teleurstellen is niet fijn, neen.’

Het begon nochtans erg goed voor Aesaert en zijn productiehuis. Marmalade vond met het draaien van remakes en co-producties een aardige niche. Buiten ‘Allemaal familie’ dook geen enkele van zijn commerciële publieksfilms onder de 100.000 bezoekers. ‘Wat mannen willen’, de romantische komedie van Filip Peeters uit 2015, lokte bijna 190.000 filmliefhebbers naar de bioscoop.

De prille successen roken naar meer, en al gauw draaide het bedrijf verschillende producties tegelijk. ‘Het ging hard’, zegt Aesaert. ‘Te hard. In al ons enthousiasme draaiden we verschillende projecten tegelijk. Maar er lag geen sluitend financieel plan onder. In de productiesector word je betaald in schijven, en moet je vaak lang wachten op je geld. Die periodes moet je financieel overbruggen. Maar banken staan niet meteen te springen om kredieten te verlenen aan een jong productiehuis.’

Geen tax shelter

Dat wankele model bleef een tijdje overeind. Maar toen het productiehuis een eerste tegenslag te verwerken kreeg, liep het mis. Marmalade draaide een verlies van 700.000 euro op zijn eerste live productie, een spectaculaire opvoering van de musical ‘Beauty & The Beast’. ‘Die was eigenlijk een succes, met 65.000 bezoekers op drie weken tijd. Maar in de financiële planning hadden we gerekend op de door de regering aangekondigde taxshelterfinanciering voor podiumkunsten. Alleen werd die op de lange baan geschoven, en kwam ze uiteindelijk te laat voor ons.’

Zonder financiële buffer was dat genoeg om Marmalade het sukkelstraatje in te sturen. Wie aan ‘Beauty & The Beast’ meewerkte, of volgend project, de film ‘Alleen Eline’, kreeg niet of met moeite betaald. En dat maandenlang.

Andere projecten, zoals de psychologische thriller ‘Bastaard’ of het tweede seizoen van ‘Gent West’ gingen wel min of meer normaal door. Alleen dwongen freelancers daar af om enkel nog met weekcontracten en voorafbetalingen te werken, om hun financieel risico te beperken. Dat zijn uitzonderlijke maatregelen in de Vlaamse audiovisuele sector.

Nieuwe investeerder

Maar Aesaert heeft goed nieuws voor wie zo veel geduld moest uitoefenen. Marmalade heeft een investeerder gevonden: een Vlaamse familie die liever op de achtergrond wil blijven. Die koopt vijftien procent van de aandelen van de nieuwe vennootschap Marmalade Group, waarin de vier Marmalade-zusterbedrijven worden ondergebracht. Die wordt gewaardeerd op 10 miljoen euro. ‘Met deze injectie kunnen we de betalingsachterstand voor ‘Belle en het Beest’ en ‘Alleen Eline’ volledig wegwerken.’

Die nieuwe investeerder zorgt er nu ook voor dat banken wel oren hebben naar het verstrekken van kredieten. En er wordt nu al een tweede ronde voorbereid, waarin Aesaert nog eens 25 procent van de aandelen wil verkopen. Dat moet voldoende geld in het laatje brengen om in de toekomst wel duurzaam te groeien.

Europese tournee

Want Aesaert wil nu leren uit de moeilijke periode en vooruit kijken. ‘Ik wil meer doen in Nederland, waar we dit jaar al twee films draaien. Ik geloof ook sterk in live-entertainment. In de kerstvakantie gaat onze tweede musicalproductie in première: een Vlaamse adaptatie van de Disney-klassieker ‘De kleine zeemeermin’. Ik droom van een Europese tournee met die voorstelling. Ik weet nu ook al welke Disney-titel ik volgend jaar wil produceren.’

Daar klinkt brandende ambitie uit. Aesaert: ‘Dat zit in mij: het moet vooruit gaan. Ik zou liegen als ik zeg dat ik liever had gehad dat het minder hard was gegaan. Mocht ik het allemaal opnieuw kunnen doen, dan had ik vanaf het begin een strenge financiële hand naast me gezet. Maar achteraf gezien kun je altijd beter doen. Wie had vijf jaar geleden gedacht dat ik vandaag ceo zou zijn van een productiehuis dat 10 miljoen euro waard is?’