De Balans | Stijn Vandenbergh

Wat zijn uw belangrijkste activa?

'Sinds kort woon ik op een mooi domein in Ronse, waar ik een vakantiegevoel heb. Daarnaast ben ik gehecht aan mijn auto's: een tot 200 exemplaren beperkte DTM-editie van de BMW M4, een Ariel Atom en een KTM X-Bow voor circuitgebruik. Het is een passie waar ik veel plezier aan beleef, maar ik let ook op het waardebehoud. Op niet-materieel vlak denk ik aan mijn vrienden en familie, en mijn dochter van zes.'

'Als jonge renner maakte ik al snel de keuze helper te zijn. Helpen ligt in mijn karakter. Dat ik bijna 2 meter meet en 87 kilogram weeg speelde mee. Ik mis explosiviteit aan de meet, maar een ploegmaat uit de wind zetten en zorgen dat hij niet te veel moet wringen om te kunnen winnen kan ik beter dan iemand van 60 kilogram.'

Wie heeft in u geïnvesteerd?

'Op mijn 16de droomde ik ervan prof te worden. Ik keek op naar Jan Ullrich en Peter Van Petegem. Nadat ik mijn diploma houtbewerking had behaald, eisten mijn ouders niet dat ik ging werken. Ze gaven me de vrijheid om me toe te leggen op mijn droom. Mijn toenmalige coach Frederik Broché wist me te motiveren voor een profstatuut. Peter De Raedt was niet enkel masseur, maar ook een soort psycholoog die me hielp diep te gaan. Later waren er maten die me meetrokken als ik geen zin had om te trainen, zoals Kenneth Van Steenberge, Pieter Galle en mijn broer Wouter.'

In wie of wat hebt u zelf geïnvesteerd?

'In de kopmannen, maar ook in mezelf. Het stopt niet na een wedstrijd. Je moet je verzorgen en veel platliggen. Ik probeerde altijd sociaal contact te houden, maar om af te spreken met familie en vrienden moest ik vaak passen. Als ik thuis was, was ik relatief alleen. Af en toe ging ik wel iets eten, of nodigde ik mezelf ergens uit. Maar als ik eens een pak friet at of drie glazen wijn dronk, dacht ik altijd: morgen wat langer rijden zodat het er weer af is. Het laatste jaar had ik een coach die er in de trainingsschema's rekening mee hield wanneer mijn dochter bij mij was. Haar zie ik tweewekelijks. Een relatie heb ik niet.'

Wat was uw kwantumsprong?

'Ik was al 25, maar het ouderlijk huis verlaten en alleen gaan wonen in Zottegem was een grote stap. Voor het grote publiek werd ik bekend toen ik ik 2013 bij Omega Pharma-Quick-Step tweede werd in de Omloop Het Nieuwsblad. Ik toonde dat ik een finale kon rijden. Daarna ben ik steeds sterker geworden.'

Gaat u soms in het rood?

'Zoals alle renners ga ik over de begrenzer, tot mijn benen compleet verzuren en mijn ademhaling te snel gaat. Als je dan een ander 'pijn' kunt doen, is dat plezierig - als je gelost wordt op een helling, is dat minder. De stress voor een grote klassieker nam af naarmate ik meer ervaring kreeg. Mijn zware hersenkneuzing in 2018 was een zware domper, ook als mens - mijn kortetermijngeheugen hapert nog altijd. Maar mentaal ben ik nooit gekraakt.'

Wie zetelt in uw raad van bestuur?

'Ik woon nu samen met Kenneth, een goede vriend die zeer zakelijk is ingesteld. Behalve over vrouwen praten we over investeringen. Maar ook als ik iemands mening vraag, volg ik meestal mijn eigen gevoel.'

Hebt u al mensen afgeschreven?

'Ja. Mensen die vriendelijk waren zolang ik ze iets kon geven, maar wiens loyaliteit stopte toen die voordelen ophielden. Dat geven in mijn karakter ligt, gaat soms ten koste van mezelf.'

'Nu ik geen ploeg meer lijk te vinden voel ik me ook zelf een beetje afgeschreven, ja. Al snap ik dat ploegen vooral in jongeren willen investeren - zij kijken ook niet meteen naar hun loon. Ik heb mijn leeftijd. Mijn laatste echt sterk jaar was 2016.'

Staat er winst op uw balans?

'Zeker. Ik heb mijn droom waargemaakt en veel plezier gehad. Ik ben trots op mijn ereplaatsen in de E3 Harelbeke, de Ronde van Vlaanderen en Gent-Wevelgem, en nog meer op het feit dat ik mezelf ben gebleven. De offers hebben geloond, vind ik. Als de kopman door mijn toedoen won, kreeg ook ik erkenning. Dat mijn contract doorgaans werd verlengd aan een hoger loon toont dat men me naar waarde schatte. En intussen zag ik Australië, Canada, Qatar, Oman... Dat is een rijkdom. Ik hou ook vriendschappen over aan het wielrennen, zoals met de broers Naesen. Met Tom Boonen deelde ik vroeger altijd een kamer. Die band is wat verwaterd: we wonen een eind van elkaar.'

Wat wil u nog realiseren?

'Onlangs heb ik me afgevraagd wat ik allemaal niet heb kunnen doen. Ik wil meer tijd maken voor mijn familie en mijn dochter met raad en daad bijstaan. Misschien skip ik eerst een jaartje, om wat te reizen. Daarna zal ik als zelfstandige werken, zodat ik mijn vrijheid behoud. Als ik normaal leef en geen sportwagens meer koop, kan je stellen dat ik binnen ben. Maar om mijn passies te blijven beleven, zal ik wel nog moeten werken. En niets doen is ook saai. Nu al organiseer ik jaarlijks een autorondrit. Dat zou ik graag uitbreiden.'