‘Met geld smijten brengt geen groei'

Het was al in november duidelijk dat Van de Velde op een zeer degelijk 2010 afstevende. Na een sterk eerste halfjaar verhoogde het bedrijf uit Schellebelle zijn omzetprognose voor het hele jaar van de eerder verwachte 5 procent organische groei naar 6,5 procent. Uiteindelijk werd het 7,3 procent, iets meer nog dan de 7 procent waarop analisten gemiddeld hadden gerekend. Inclusief de bijdrage van de Amerikaanse keten Intimacy, waarvan Van de Velde vorig jaar de controle verwierf, bedroeg de groepsomzet 166,2 miljoen euro. Dat is 18,6 procent meer dan een jaar eerder.

In februari publiceert u uw jaarresultaten, maar het heeft er alle schijn van dat u een boerenjaar achter de rug heeft. Bent u bang dat de verwachtingen vanaf nu te hooggespannen zullen zijn?

Ignace Van Doorselaere: ‘Die kans bestaat altijd. Je bouwt een bedrijf niet in een rechte lijn, maar met constante pieken en dalen. Onze langetermijndoelstelling is elk jaar 5 procent omzetgroei. Dat is eigenlijk gewoon een benchmark. Natuurlijk zullen we er eens over gaan en er eens onder blijven.’

‘Het gaat erom dat we fundamenteel geloven dat er groei zit in dit bedrijf. Eén of eventueel eens twee slechte seizoenen verandert daar eigenlijk niets aan. Het gaat erom: is er perspectief? Is de kwaliteit van je product goed, je prospectie, je merken, je expansieplannen? Wij hebben het met de overname van het Spaanse merk Sarda uiteindelijk moeilijker gehad dan verwacht, maar dat heeft niets veranderd aan wie we zijn.’

In augustus liet u weten dat u de jacht op een overname stopzet. Is er voldoende perspectief op organische groei?

Van Doorselaere: ‘Zolang vrouwen ongelukkig zijn met hun lichaam en met hun borsten, of tenminste in hun eigen perceptie, - iets waarvan ik denk dat het nog lang het geval zal zijn, en zolang lingerie, mits ze goed wordt gepast en met de nodige aandacht en adviezen wordt gekozen, dat voor een stuk kan oplossen, hebben wij een business en hebben we perspectief. Dat is wat we doen, waar we sterk in zijn.’

In 2009 zei uw co-CEO Herman Van de Velde nochtans: ‘Het zijn nu toch vooral overnames waar we naar kijken. Daar is Ignace voor nodig.’

Van Doorselaere: ‘Dat ik gezien wordt als de man van overnames, heeft natuurlijk veel te maken met mijn achtergrond bij toen nog bierbrouwer Interbrew (nu AB InBev, red.), waar ik me jaren bezig heb gehouden met fusies en overnames. Vergeet niet, we hebben ook heel wat deals gedaan. Na Sarda hebben we de controle verworven over Intimacy, we hebben ook een aantal kleinere zaken gedaan waar weinig over gezegd is, zoals het uitkopen van onze Zwitserse importeur, de overname van de Nederlandse franchiseketen LinChérie. Maar je mag niet vergeten dat een overname doen, het contract tekenen, één ding is. Daarna moet je weer terugvallen op organische groei.’

‘Uiteindelijk komt het daar altijd op neer, want na de deal komt het erop aan wat je ermee doet. Hoe je er waarde aan toevoegt. Wie daar niet mee bezig is, komt er niet. Eigenlijk gaat het niet om organisch of extern, maar simpelweg om groei. Het uitgangspunt bij ons daarvoor is wat we noemen lingerie styling: vrouwen in het pashokje helpen de juiste bh te vinden. Het programma dat we daarvoor ontwikkeld hebben, overbrengen op 600 winkels, dat is bij wijze van spreken een overname op zich.’

‘Intimacy is daar een verlengde van: in de VS lukte het ons niet alleen om lingerie styling te promoten, dus hebben we ons ingekocht in een gespecialiseerde winkelketen. Het begint bij een strategie en overnames zijn een manier om die uit te voeren, geen doel op zich.’

‘We hebben organisch nog genoeg potentieel. De drie merken die we nu hebben - Sarda, MarieJo en PrimaDonna - moeten we sterker maken. We hebben een aantal ideëen voor LinChérie, Intimacy gaan we uitbreiden. Werk genoeg.’

De overname van Sarda heeft in ieder geval meer werk gevraagd dan gedacht. Brengt 2011 eindelijk groei?

Van Doorselaere: ‘We zijn gegaan voor de korte pijn. We hebben twee derde van het assortiment geschrapt, het was logistiek te ingewikkeld. We zijn diep gegaan. In alle eerlijkheid, als je in drie jaar tijd, zo sterk achteruit gaat, wordt groeien op een bepaald moment niet moeilijk meer. Maar de signalen zijn de laatste maanden verbeterd, ja. Een deel van de groei van Van de Velde in 2011 moet van Sarda komen, al zal dat wel beperkt blijven. Vergeet niet, binnen de hele groep is Sarda maar een klein deeltje.’

Van de Velde heeft heel cash op de balans. Vermits er geen overnameplannen zijn, rekenen beleggers al op een extra dividend. Is het comfortabel of net gevaarlijk om financieel zo ruim te zitten?

Van Doorselaere: ‘Het geld op de balans, daar mag je eigenlijk niet aan denken. Wij hebben altijd gezegd: we willen geen cashpot worden. Als we geen dure groeiplannen hebben, dan gaat het geld terug naar de aandeelhouder. Simpel. Je moet ook geen projecten doen gewoon om ze te doen. Het gaat er niet om het bedrijf zomaar groter te maken, je moet het sterker maken.’

‘We hebben nu een controlebelang in Intimacy, dat heeft veel aandacht nodig. Veel van onze tijd. Door er geld naar te gooien zal het niet zomaar beter worden. Hetzelfde met Sarda, je lost dat niet op door er meer in te investeren. De basis moet goed zijn. Je moet dingen doen omdat ze nodig zijn. Neem nu China. We kijken al 18 maanden naar die markt. Wat is het probleem? Je hebt daar niet zo’n paskamercultuur als bij ons. Mensen kopen hun lingerie in grote warenhuizen of bij goedkope ketens, zonder al te veel advies of aandacht. We moeten dus ofwel wachten tot dat kanaal zich ontwikkelt, ofwel helpen dat kanaal uit te bouwen. Nu zeggen: ‘We gaan naar China en we pompen daar 10 miljoen in’, dat heeft geen zin.’

U bent samen met Herman Van de Velde genomineerd voor de titel Manager van het jaar. Geeft dat voldoening?

Van Doorselaere: ‘Ja en nee. Ik ben een voetballer (een notoir Club Brugge-supporter, red.), ik zie een bedrijf als een teamsport. Dus ik wil onze goede prestatie niet individualiseren. Bovendien: in een bedrijf word je beoordeeld door je klanten, je aandeelhouders en je medewerkers, dat is de juiste jury. Ik weet niet hoe de jury van zo’n prijs precies werkt, maar het is niet meer dan perceptie. Al doet het natuurlijk plezier als wordt opgemerkt dat je goed bezig bent.’

Hoe kijkt u naar 2011? Ebt het crisisgevoel weg?

Van Doorselaere: ‘De crisis is niet voorbij. Zolang de schuldenwolk boven het westen hangt niet. Maar als bedrijf mag je je daar niet door laten leiden. Je moet aanvallend denken. Ja, we zien dat sommige klanten het nog steeds moeilijk hebben. Je voelt mensen aarzelen, in de VS is er nog veel tegenwind in de markt. Maar je mag daar niet aan toegeven. Je moet geloven in je sterktes. Dat geldt voor elk bedrijf.’

Bent u optimistisch voor onze industrie?

Van Doorselaere: ‘Alles hangt van onszelf af. In Europa liggen we vandaag achter. Er is minder ambitie, goesting, vuur dan in de Aziatische of Amerikaanse culturen. Dat moet terugkomen. We moeten stoppen met klagen.’

‘Neem nu de loonkosten. Dat is een vals probleem. Het gaat om vechtlust. Natuurlijk mag de kloof niet te groot worden, maar je moet uitgaan van jezelf: hoe kan ik vooruit? Dat gaat over vechtlust, flexibiliteit en beloning. Beloon mensen als ze het goed doen!’

Succes hangt van jezelf af.

Van Doorselaere: ‘Ja. Maar niet volledig natuurlijk. Als ik in de cargosector zit en ineens valt 40 procent van mijn markt weg, dan kan ik daar niet tegenop. Al moet je zelfs dan je rug rechten en zeggen: ‘Goed, het is zo, wat kan ik doen?’ Het lost niet alles op, maar het is een goed begin om naar jezelf te kijken. Ook al is het crisis. Het helpt natuurlijk als je rugwind hebt. En een regering hebben zou misschien ook wel helpen.’