Groep van Tien, droom en begeester voor je onderhandelt

De mensen bij onze lingeriegroep Van de Velde hadden eind vorig jaar - zoals in veel andere ondernemingen - geen noemenswaardige reden om te staken. We groeien en creëren tewerkstelling, ook in België. We bekommeren ons om individuen, vorming, voldoening en we investeren veel tijd met én op de vloer. Jaren geleden hebben we - op eigen initiatief en boven op het vast salaris - een groepsbonus geïntroduceerd voor iedereen. De sfeer zit goed, ook al zijn er altijd zaken die beter kunnen, maar daar praten we over met de ondernemingsraad.

En toch kwam een behoorlijk aantal medewerkers niet opdagen op stakingsdagen. De enige die ze daarmee straffen is het bedrijf, niet de regering. Maar ik betwijfel of ze dat beseften. Er ligt een natuurlijke vorm van sociale solidariteit tussen een bedrijf en zijn mensen. Honderdduizenden aandeelhouders, bedrijfs- leiders en werknemers doen - schouder aan schouder - elke dag hun best opdat het morgen beter zou gaan. Werken, winnen en eerlijke vergoedingen voor zweet en risico zijn de enige remedies om een duurzame toekomst te garanderen. Bedrijfsleiding en werknemers kunnen dat gezamenlijk belang vaak vinden binnen hun bedrijf. Ze voelen elkaar meestal goed aan.

Waarom lukt dat niet, Groep van Tien, in het verre Brussel? Omdat jullie geen gemeenschappelijk project hebben. Vastgeroest in een vijandbeeld? Zak met z’n tienen een week af naar de Ardennen (ik noem geen dorp) en onderhandel daar níét. Definieer een ‘common goal’: het belang van werknemers én werkgevers ligt bij sterkere ondernemingen, een goed werkende arbeidsmarkt, het aanmoedigen van risico en een verdeling van opbrengsten waar zweet en risico centraal staan.

Teken het ideale bedrijf uit: ambitieus, strategisch gefocust, klantgericht, mensgericht, innovatief, wendbaar, efficiënt en rendabel. Denk na over de mechanismen die dat mogelijk maken: flexibiliteit in uurroosters en salarisbeleid, meritocratie door teambonussen en salarisenveloppes in functie van het succes, leidinggevenden en programma’s die mensen begeesteren, multifunctionaliteit van werknemers, minder statuten die mensen in vakjes duwen. Bezoek vijf succesvolle bedrijven om te kijken hoe het kan.

Creëer een paradigma voor de optimale werking van de arbeidsmarkt; waarin talent beweegt zonder vaste benoemingen, beschermende statuten noch strakke functieclassificaties. Voorzie in een kader van permanente vorming voor elk individu, los van leeftijd, ras of geslacht. Geef zoekende mensen constant een handvat van vorming en stages. Maak een onderscheid tussen zij die kunnen en willen (beloon ze), zij die kunnen maar niet willen (activeer ze of straf ze) en zij die willen maar niet kunnen (help ze, bescherm ze). Essentieel in de organisatie van een maatschappij en van een bedrijfsvloer. Volg vijf werklozen en kijk naar hun mentale of fysieke barrières.

Hoogvliegers

Moedig langetermijnrisico aan. Creëer de omstandigheden waarin u zelf een onderneming zou oprichten. Begrijp waarom beginnende ondernemers eraan willen beginnen. Hou in de fiscaliteit rekening met de beloning van ondernemers en aandeelhouders - mensen die investeren om te blijven - en minder met beleggers die bij het instappen al denken aan uitstappen. Zoek drie ondernemers die mislukten en begrijp het waarom. Luister ook naar drie hoogvliegers en voel hun ambitie.

Maak een onderscheid tussen ‘goed geld’ en ‘slecht geld’. ‘Goed geld’ verhoogt het netto-inkomen van mensen, vormt ze, activeert wie uit de boot valt, moedigt risico van ondernemers aan. ‘Slecht geld’ financiert grote ontslagpremies, laat mensen die nog kunnen té vroeg stoppen, houdt inefficiënte structuren in stand, subsidieert honderden nutteloze studies en overlegorganen die niet het belang van aandeelhouder, klant of werknemer dienen, maar de eigen job. Wordt onze wereld té veel beïnvloed door ambtenaren, technocraten, analisten en academici ? Heel wat onder hen kennen 49 standjes in bed, maar hebben nooit een lief gehad.

Ga na die week in de Ardennen dan naar huis en begin pas nadien te onderhandelen over technische maatregelen om het bovenstaande te bereiken. Eerst de droom, het gemeenschappelijk project. De enige remedies tegen verzuring en jaloersheid zijn hoop en perspectief. Er zullen minder stakingen zijn als mensen in een doelstelling geloven. Mensen verzuren als hun perspectief gevoed wordt met verkeerde gedachtes.

Ik zou ook liever een wereld zonder belastingparadijzen zien, maar het zijn wél de overheden die dat soort escapisme mogelijk maken. Multinationals gebruiken legale openingen. Denkt u dat die multinationals België nodig hebben? Wij hebben ze meer nodig dan zij ons. Hoe hard schreeuwen we als Ford beslist een fabriek te sluiten? België is voor die groep een detail op de wereldkaart. We zullen met multinationals moeten leven zoals ze zijn, met voor- en nadelen. Kijk ook naar hoeveel ze bijbrengen aan dit land: onderzoek & ontwikkeling, goed betaalde directe jobs, imago, tewerkstelling voor toeleveranciers. Demoniseer niet alleen wat u niet aanstaat. Werk met hen.

Groep van Tien, droom en begeester voor je onderhandelt. Bouw aan een gezamenlijk project. Stop met die focus op stakingen. Het valt mij overigens op dat te weinig leden in de Groep van Tien ooit écht in bedrijven gewerkt hebben.