Hoelang nog uitverkoop van onze nutsbedrijven?

Door Luc Sterckx, voormalig CEO van SPE-Luminus. Was de eerste directeur van Indaver

Klopt dat wel altijd? Nu ook Indaver in wildvreemde handen dreigt te belanden - de Nederlandse energiegroep Delta wil haar belang van 75 procent verkopen - is bezinning aangewezen.

Ik ben een overtuigd voorstander van de vrije markt, maar na enkele recente ervaringen en bedenkingen moet ik de algehele en absolute ‘vrijheid van de markt’ toch relativeren. Meermaals al hebben studies erop gewezen dat een land er groot belang bij heeft om niet alleen goede en bloeiende bedrijven te hebben, maar ook om het beslissingscentrum van die bedrijven in de eigen regio te verankeren. Dat blijkt doorslaggevend voor het verdere (groei)gedrag van die ondernemingen. Nog belangrijker is dat als het gaat om bedrijven waarvan een land afhangt om ‘normaal’ te kunnen functioneren: onze elementaire nutsvoorzieningen, zonder dewelke normale, economische en menselijke activiteiten niet meer kunnen plaatsvinden.

In dat rijtje hoort ook de veilige en efficiënte verwerking van huishoudelijke en industriële afvalstoffen thuis, maar dat wordt nogal eens over het hoofd gezien. Indaver is in dat opzicht een parel aan de Vlaamse kroon. Een topper in zijn sector, hier ontstaan en hier uitgegroeid tot een technologische topspeler op wereldniveau. Nu staat die topspeler te koop. De zoveelste verkoop in de rij waaraan we weinig aandacht moeten besteden? Nee, het gaat om een essentieel nutsbedrijf, en bovendien één waarin Vlaanderen een betekenisvol aandeel heeft. Niet alleen in de aandeelhoudersstructuur, maar ook in het historische succes.

Ook in andere nutsvoorzieningen, zoals energie en meer bepaald elektriciteit en gas, hebben we niet bepaald gezorgd voor een verankering van de beslissingscentra in ons land. Kijk naar wat gebeurde met Tractebel-Electrabel (nu eigendom van het Franse GDF Suez), SPE-Luminus (bij het Franse EDF) en Distrigas (bij het Italiaanse ENI). Ik deel de vrees van velen dat dat ons niet in de beste der werelden plaatst, en dan druk ik mij zeer diplomatisch uit.

De aankondiging van een aanstaande verkoop van het meerderheidsbelang in Indaver is dan ook een moment om hoop uit te spreken. Hoop dat dit niet het zoveelste bedrijf wordt dat bij een buitenlandse groep belandt die geen enkele affiniteit heeft met onze regio. De hoop dus dat men resoluut kiest voor een oplossing die het beslissingscentrum hier houdt en die leidt tot een verdere groei en bloei van dit bedrijf, in alle onafhankelijkheid.