Juncker moet zijn kaarten met Commissieleden herschudden

Door Philippe Lamberts, lid van Ecolo en voorzitter van de fractie De Groenen/Europese Vrije Alliantie in het Europees Parlement

Toen Jean-Claude Juncker, die op 1 november de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie wordt, het team voorstelde dat hij voor ogen heeft voor de komende vijf jaar, werden in Brussel de wenkbrauwen opgetrokken. Zijn keuzes lijken wel een poging tot politieke satire, waarbij al de kandidaten om Europees Commissaris te worden, worden gematcht aan de beleidsportefeuilles waarvoor ze het minst geschikt zijn.

De Hongaarse kandidaat-commissaris, lid van de nationalistische Fidesz-partij van president Viktor Orban, zou onder meer het beleid rond Europees burgerschap onder zijn hoede krijgen. De Spaanse kandidaat is voorbestemd om energie en klimaatverandering onder zich te krijgen. Hij had forse participaties in de olie-industrie, al heeft hij zijn belangen inmiddels van de hand gedaan.

De kandidaat uit Griekenland, een land dat veel verantwoordelijkheid draagt voor de humanitaire crisis die woedt op de zuidflank van Europa, zou immigratie onder zijn hoede krijgen. En het commissielid in spe uit Frankrijk, dat permanent de Europese begrotingsregels aan zijn laars lapt, zou de begrotingen van de lidstaten overzien. En het lijstje gaat maar door.

Pervers

Misschien wel het meest perverse is de job die zou worden toegewezen aan de kandidaat van het Verenigd Koninkrijk, een land dat wordt gedomineerd door zijn financiële sector buiten proportie en er regelmatig gedestabiliseerd door wordt . Het is de bedoeling dat Jonathan Hill, zo kregen wij plechtig te horen, commissielid wordt voor financiële stabiliteit, financiële diensten en kapitaalmarkten.

Het is niet allemaal de schuld van Juncker. Hij kon weinig doen aan de hand kaarten die hij van de EU-lidstaten kreeg. De lidstaten beslissen wie van hun burgers ze naar Brussel zullen sturen. Maar Juncker had wel totale controle over hoe hij zijn hand uitspeelde: de beslissing wie welke job zou doen was de zijne.

Naarmate duidelijk werd dat dit lijstje kandidaten en posten geen flauwe grap is, begonnen velen zich af te vragen welke motieven er dan wel schuilden achter die uitdagende voorstellen. Was dit Junckers manier om aan de lidstaten te vertellen dat ze hun problemen zelf moeten oplossen? Of was hij zo ongelukkig met de lijst kandidaten die hij had gekregen, dat hij ze dan maar aanwees voor postjes waarvoor het Europees Parlement hen zeker zou verwerpen?

Voor mij is het voorstel om van Jonathan Hill de Europees Commissaris te maken voor financiële stabiliteit, financiële diensten en kapitaalmarkten een provocatie op twee fronten.

De regulering van de financiële dienstensector is een extreem gevoelige kwestie. Diegenen die die moeten overzien, moeten volledig onafhankelijk kunnen optreden, en moeten handelen in het belang van alle lidstaten.

Bankenunie

Een aantal Britse kandidaten hadden kunnen uitmunten in die rol. Maar de banden van Jonathan Hill met de financiële sector en zijn vroegere rol van lobbyist voor diezelfde sector, werpen ernstige vragen op over mogelijke belangenconflicten. Hij lijkt maar een beperkte expertise te hebben op dat cruciale domein, en dat stelt hem bloot aan ongepaste beïnvloeding door machtige belangengroepen, en niet het minst door de Londense City.

Jonathan Hill zou ook cruciale aspecten van de Europese bankenunie onder zijn bevoegdheid krijgen, meer bepaald het prille afwikkelingsmechanisme voor probleembanken. Dat systeem is een centraal element in hoe de EU zichzelf hervormt in reactie op de economische en financiële crisis, en die hervormingen zullen met engagement en volharding moeten worden nagestreefd.

Het Verenigd Koninkrijk is noch lid van de eurozone, noch lid van het afwikkelingsmechanisme voor probleembanken, en niets wijst erop dat het snel lid zal worden. Europees commissarissen zijn verplicht te handelen vanuit een Europees perspectief, niet vanuit een nationaal perspectief. Het zou niet bepaald een geruststelling zijn als het Commissielid dat bevoegd is voor dat cruciale domein uit een land komt dat er geen deel van uitmaakt.

In de lopende hoorzittingen met de prospectieve kandidaten in het Europees Parlement uiten de Groenen dan ook hun grote twijfels over Jonathan Hill en de andere jokers uit de kaarten van Jean-Claude Juncker

De nieuwe Europese Commissie zal de volgende vijf jaar de politieke richting van de Europese Unie bepalen. In tegenstelling tot Juncker hoeft het Europees Parlement de hand kaarten die het krijgt toegespeeld niet te aanvaarden. We roepen Europarlementsleden van andere politieke groepen dan ook op om samen met ons te eisen dat de kaarten worden herschud.