Laten we onszelf niet tekortdoen als het over Afrika gaat

De beloftes van China - 50 miljard dollar, veelal in de vorm van commerciële leningen, en 1 miljoen jobs voor het hele Afrikaanse continent - lijken indrukwekkend. Maar je moet ze vergelijken met de ontwikkelingssamenwerkingsinspanningen van alle EU-lidstaten samen en van de EU zelf, en met akkoorden als het recente migratieakkoord tussen Kenia en Duitsland. Dat laatste kan volgens sommigen, wellicht met enige overdrijving, leiden tot 250.000 jobs voor Kenianen in Duitsland alleen. Op termijn komt daar nog de Global Gateway bij, de Europese variant van de Chinese zijderoute, die een indrukwekkend pakket investeringen met zich meebrengt.

Ik wil zeker niet de indruk wekken dat de economische relaties tussen Afrika en Europa/België allemaal optimaal verlopen en resultaten opleveren die boven de verwachtingen liggen. Er kan zeker nog een tandje bijgestoken worden, onder meer bij de regeringsvormingen in ons land. Unizo-topman Danny Van Assche en Voka-topman Hans Maertens pleiten terecht om te focussen op Afrika.

Maar ik ben ook optimistisch en positief, zeker na de missies naar Zuid-Afrika en Congo in 2023. Ook Nairobi en Mombassa ontvingen een indrukwekkend aantal deelnemers aan handelsmissies, net als andere Afrikaanse bestemmingen.

Het werk van onze Belgische ontwikkelingssamenwerking en de deelstaten met hun economische ‘no aid but trade’-initiatieven levert tastbare resultaten op en verdient een schouderklop. Close the Gap werd - mee dankzij die ondersteuning en incentives - een van de grootste investeerders vanuit België in Kenia. Uiteraard is dat maar een druppel op een hete plaat als je het macro-economisch bekijkt, maar het is wel goed voor honderden directe en duizenden indirecte jobs. En ik zie veel soortgelijke initiatieven vanuit EU-landen.

Laten we op die manier blijven samenwerken met andere continenten, waarbij we onze geopolitieke belangen laten gelijklopen met die van de betrokken regio’s. De tijd dat wij denken te mogen zeggen wat ze moeten willen, is voorbij, toch? En misschien moeten we onszelf, als Europeanen, wat minder tekort doen. Want is dat nu net niet de bedoeling van de fakenieuwsspuiers van deze wereld en van onze autoritaire tegenstanders: ons zelfvertrouwen en dus ons potentieel ondergraven?