Van Doorselaere: 'Vind je niemand in de politiek? Johnny Thijs dan maar'

De prijs van een mensenleven kan je niet in geld uitdrukken. Zelfs al zou dat lukken, je begint er niet aan als het over je eigen kind gaat. Het is overigens de verkeerde vraag. Vergelijk Covid-gedrag met autorijden: we moeten zodanig rijden, dat er weinig slachtoffers vallen. Maar wel rijden! Remmen en ritmewisselingen leiden tot verwarring en files. Daardoor valt alles stil. De uitdaging is de perceptie van veiligheid creëren opdat mensen durven bewegen. Hiervoor hebben we geen centrale - vaak inconsistente en wisselende - regels nodig maar simpele richtlijnen die ons in staat stellen zelf na te denken en op elk moment verantwoord te handelen. Nul-risico bestaat nooit, nergens. Een verkeersdode is even erg als een Covid-19-dode en toch leggen we het verkeer niet lam na een zware kettingbotsing.

Covid-19 heeft tot vandaag 50 miljard euro gekost. Veel bedrijven zouden nu instorten zonder overheidssteun. De overheid - wij dus, want burger en bedrijf betalen dit via belastingen en bijdrages - kan dit ritme niet lang meer volhouden en zal binnenkort keuzes moeten maken om vooral toekomstgericht te investeren. De gevolgen zullen tijdelijk desastreus zijn. Nochtans zijn we te veel gefocust op de Covid-19-kost van vandaag en vergeten sommigen dat die morgen nog hoger wordt. De financiële put die we vandaag graven, is de berg van morgen - belastingen, bijdrages, werkloosheid, armoede, sociale spanningen. De beste en goedkoopste bedrijfssteun is niet werkloosheid door overmacht, maar omzet. De grootste vijand van omzet is onverantwoorde angst waardoor de maatschappij remt, terwijl ze moet rijden.

Ik voel me vandaag veilig op restaurant en in mijn fitnesscentrum omdat die sectoren gemaakte afspraken goed toepassen. Als afspraken mogelijk zijn om voetbalstadions voor één derde veilig te vullen, waarom dan niet met de hele evenementensector? Vermijd de absurde regel ‘400 mensen naar de Memorial Van Damme’ en geef organisatoren de kans om te tonen hoe ze overal veilig met de evenementenauto kunnen rijden, vertrouw hun creativiteit en zie er streng op toe. Kerstmarkten moeten niet verboden worden, wel veilig georganiseerd. Elke sector moet waar nodig een aanpak van ‘veilig verkeer’ onderhandelen. 

Geef burgers simpele regels opdat ze zoveel mogelijk durven deelnemen aan het maatschappelijk verkeer. Raak buiten je gezin niemand aan, hou altijd afstand en draag een mondmasker waar nodig. Beweeg en leef zoveel mogelijk - ga naar de winkel, bezoek je ouders zo vaak je kan, organiseer dat etentje thuis. Hou je alleen aan die simpele regels. Of je nu in een groene of rode zone afstand houdt of een mondmasker draagt, het is even veilig, en het is in groen en rood even absurd om onbeveiligd in een massa te dansen. Stop met nadenken over bubbels van 4, 5 of 6.  Ontmoet zoveel mensen als je wil - veilig - en raak enkel je gezinsgenoten aan. Simpele regels, overal toepassen. Besef telkens je dat niet doet, dat je iemand in gevaar kan brengen.

Grenzen

Simpele regels hebben grenzen. Verbied misbruik. Je kan niet met 1.000 in zaal zomaar fuiven. We mogen als maatschappij niet gegijzeld worden door een kleine minderheid. Onverantwoorde groepsfuiven, gedrag in bepaalde wijken, drummende mensen op de flanken van een col … moeten we verbieden en bestraffen. Want dit is aan 100 kilometer per uur door de dorpskern rijden.

Communiceer anders. Alle dagen statistiekjes tonen en debatten organiseren over curves, maakt mensen bang of onverschillig. Beide zijn even erg. Het zou doeltreffender zijn een communicatiebureau te vragen om modern en geloofwaardig te communiceren met de totale maatschappij. Daar mag geld in geïnvesteerd worden. De briefing? Leef alert, maar leef! ‘Je bent geen toffe pee’ als je de regels overtreedt. Geen sfeer van betutteling en verzuring, maar eerder ‘we kunnen dit samen’. Druppel die verantwoordelijkheidszin op een positieve manier in. Er is optimisme en hoop nodig.

En graag een leider. Iemand die over de berg heen denkt, innovatie predikt,  inefficiënties harder aanpakt maar aan het einde van de dag de zon toont. ‘Het zal pijn doen, maar we geraken hier samen door’. Ik ken geen enkel bedrijf waar de CEO vandaag het bewind en de communicatie in handen legt van een expertenpanel. Snel een inspirerende en strenge premier. Vind je niemand in de politiek? Johnny Thijs dan maar.

Ignace Van Doorselaere

Zaakvoerder 4F