De coronacrisis kan een rode loper zijn naar duurzamere energie
opinie
Waar blijft dat alcoholslot?
Drinken en rijden horen niet samen, maar het gebeurt toch. De oplossing ligt voor de hand: een veralgemening van het alcoholslot.
Elke dag krijgen 155 bestuurders een tijdelijk rijverbod omdat ze onder invloed van drank of drugs hebben gereden. En alsof dat nog niet erg genoeg is, blijken de vastgestelde feiten steeds zwaarder te worden. Alle campagnes en controles ten spijt is de conclusie even simpel als onaanvaardbaar: we vinden drinken en rijden nog steeds heel normaal.
‘Als het op mensenlevens aankomt, mag de lat iets hoger liggen’, zei Geert Noels afgelopen weekend in De Tijd, naar aanleiding van het - voor alle duidelijkheid niet-alcoholgerelateerde - ongeval op de E34 in Maldegem dat een familietragedie veroorzaakte. Daarbij haalt hij aan dat de maatschappij nog te vaak de individuele vrijheid opwerpt als dam tegen een al te strenge regulering, ook van alcohol achter het stuur. Hoewel Noels een punt heeft, riskeren we de bal volledig mis te slaan als we die zeer reële dualiteit tussen harde maatregelen en de individuele vrijheid uit het oog verliezen. Alleen bij een goed evenwicht zullen maatregelen effectief een duurzame gedragsverandering teweegbrengen.
Neem nu het vaak terugkerende pleidooi voor 0,0 promille: wie rijdt, mag geen druppel alcohol meer in het bloed hebben. Op het eerste gezicht een nobel streven, maar bestaat daar een draagvlak voor? Zo’n regel zet niet alleen een enorme rem op het uitgaansleven, je kan je ook afvragen of hij wel fair is. En al helemaal of hij na te leven is. Moeten we op restaurant dan dat heerlijke stoofvlees met geuze aan ons laten voorbijgaan? Moeten we na het eten van enkele Mon Chéri-chocolaatjes een uur wachten eer we mogen rijden omdat de grens op 0,0 promille ligt en niet op 0,5 promille?
Mogen we na het eten van enkele Mon Chéri-chocolaatjes nog achter het stuur kruipen?
Er zijn andere denksporen die het bekijken waard zijn, zoals het alcoholslot. Vandaag leggen rechters dat op aan recidivisten, een goede zaak. Maar wanneer bekijken we eindelijk eens grondig de mogelijkheid om zo’n slot standaard te voorzien in alle nieuwe wagens, los van recidive? Daarmee schakelen we een fundamentele oorzaak van dronken rijden uit: zelfoverschatting. Want wie gedronken heeft, denkt vaak dat hij nog prima kan rijden. Zijn omgeving zal hem doorgaans niet afraden nog te rijden. Ook dat is een pijnlijke realiteit.
Engelbewaarder
Met een alcoholslot beschikken die mensen over een nuchtere engelbewaarder. Eentje die hen niet alleen verbiedt te rijden als ze meer dan 0,5 promille in hun bloed hebben, maar die hen tegelijk ook doet beseffen dat ze zichzelf verkeerd hebben ingeschat. En beter nog: het respecteert die eerder vermelde dualiteit: mensen hebben nog altijd de individuele vrijheid om enkele glazen te drinken.
Het alcoholslot standaard in alle wagens inbouwen is een ernstig debat waard. En liever vandaag dan morgen. Want zodra er een draagvlak bij de bevolking, de politiek, de horeca, de alcoholproducenten en de auto-industrie voor is, zal het nog jaren duren eer die laatste haar auto’s standaard kan uitrusten met correct gecertificeerde alcoholsloten. Als vertegenwoordiger van de alcoholproducenten reiken we alvast de hand naar organisaties als Vias, Traxio en Horeca Vlaanderen. Want hoe vroeger we ons doel bereiken - een maatschappij waarin niemand het nog in zijn hoofd haalt om dronken te rijden - hoe meer levens we redden.