Een economisch beleid dat ook ecologische doelstellingen dient is verstandig groen

Door Wouter Van Besien, voorzitter van Groen

Dit soort analyses sleurt ons een serieus stuk terug in de tijd. Bouteca hanteert als onderliggend schema dat sociaaleconomisch beleid en milieubeleid los van elkaar staan, en sterker nog, elkaar zouden tegenspreken. Het is economie of ecologie, maar je moet kiezen.

Zo’n benadering is compleet voorbijgestreefd: het is ondertussen voor iedereen duidelijk dat je net via het economisch beleid je ecologische doelstellingen kan en moet realiseren.

Bouteca eindigt zijn opiniestuk met een geruststellende boodschap: ‘er zullen na de verkiezingen geen communautaire, maar ook geen ecologische avonturen aangegaan worden’.

Ik hoop het, en het is alleszins ook mijn bedoeling om zowel ecologische als economische avonturen te vermijden en eindelijk het gezond verstand te laten primeren.

Daarom trekken wij naar de kiezer met een stevig ecologisch programma vol haalbare, uitgewerkte voorstellen rond groene fiscaliteit, duurzame energie, moderne mobiliteit en toekomstgerichte ruimtelijke ontwikkeling die ‘avonturen’ uitdrukkelijk vermijden.

Want de tijd van ecologische en economische avonturen is voorbij. En het wordt meer en meer duidelijk dat de economie zoals ze nu draait, één groot avontuur is, dat geen rekening houdt met de ecologische gevolgen. Onze huidig economisch bestel verandert het klimaat structureel, is onze grondstoffen aan het uitputten en is afhankelijk van dictators voor het leveren van gas en olie. Dat zijn pas avonturen waaruit we met een schok aan het ontwaken zijn.

Energiebeleid

Een economie zonder avonturen is een economie die de ecologische factor veel beter inbouwt, en dat is precies waar Groen voor staat. Neem nu het energiebeleid. We kunnen blijven doen alsof kernenergie onuitputtelijk en ongevaarlijk is, we kunnen blijven doen alsof olie en gas onuitputtelijk zijn, maar de realiteit is dat onze kerncentrales onbetrouwbaar worden wegens te oud en dat de import van olie en gas steeds negatiever inwerkt op onze handelsbalans.

We kunnen blijven doen alsof groene stroom oneindig veel meer overheidsgeld opslokt dan fossiele brandstoffen, zoals Rik Van Cauwelaert (De Tijd, 8 maart) maar de realiteit is - met als bron het Internationaal Energie Agentschap - dat er zes keer meer overheidsmiddelen naar fossiele brandstoffen gaan (523 miljard dollar wereldwijd in 2011) dan naar hernieuwbare energie. Het is de logica zelf dat de volgende regeringen resoluut kiezen voor energiebesparing en hernieuwbare energie.

Ik heb voorgesteld om de financiering van de investeringen in hernieuwbare energie rechtvaardiger dan vandaag te verdelen. Nu draait de minder begoede gebruiker op voor de winst die de meer begoede gebruiker op zijn zonnepanelen boekt. Vandaar het idee om deze investeringen meer dan vandaag te dragen vanuit algemene middelen, dat wil zeggen vanuit belastingen (die naar draagkracht worden verzameld en die we via onze fiscale shift van lasten op arbeid naar vermogenswinsten nog eerlijker willen maken) maar ook vanuit het mobiliseren van slapend spaargeld. Investeringen in hernieuwbare energie hebben immers een terugverdieneffect op relatief korte termijn. Ze zijn dus veel intelligenter dan de huidige milieuonvriendelijke subsidies aan fossiele en nucleaire energie, die eigenlijk betekenen dat we jaar na jaar overheidsgeld over de balk gooien in een bodemloze, vervuilende put.

CD&V

Bouteca merkte ook op dat CD&V een groene toets in haar programma opnam. Dat vind ik vanzelfsprekend positief. Al past hier ook een grote maar. Hun geloofwaardigheid heeft de voorbije legislatuur een serieuze knauw gekregen. Kris Peeters en Joke Schauvliege blokkeerden systematisch het federale klimaatoverleg en probeerden de normen laag te houden - tegen de groene Brusselse en Waalse ministers in. Het klimaatplan van Joke Schauvliege werd afgekraakt door alle mogelijke adviesorganen. Kris Peeters liep en loopt voorop om de ringwegen rond Antwerpen en Brussel te verbreden en Uplace te bouwen. Joke Schauvliege is verantwoordelijk voor een netto-ontbossing in Vlaanderen.  Kris Peeters heeft dit ooit ‘verstandig groen’ genoemd, maar veel groen ontwaar ik niet in dit heel oranje beleid, laat staan dat ik het verstandig vind.

Verstandig is dat we een economisch beleid voeren dat consequent ook ecologische doelstellingen dient. Wanneer we onze economie verder uitbouwen op basis van innovatie en verduurzaming, bekomen we een sterk en blijvend comparatief voordeel met andere landen en regio’s. Zo’n kans laat een verstandig groen beleid niet links liggen.