Laten we spieken bij de Franse buren

Door Jo Libeer, gedelegeerd bestuurder van Voka

Hollande hamert erop dat Frankrijk meer en beter moet produceren om opnieuw een sterke economie te worden. De eerste resultaten zijn er, maar om het herstel te versnellen, stelt hij een ‘Verantwoordelijkheidspact’ voor. Hij dringt er op aan dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Ook bij ons moet dat de opdracht zijn. Als we onze welvaart in stand willen houden, moet onze economie minstens twee procent per jaar groeien. Nu is ons land als een kikker die in een pot water op het kookvuur staat. Hij voelt amper dat het water opwarmt, maar op een bepaald moment is hij dood.

Het lijkt wel of Hollande de mosterd haalt bij Voka… dus moet dat toch ook bij ons kunnen? Voka pleitte al op zijn congres in november voor een nieuw pact. Het is zelfs dringend, want de Franse lastenverlaging betekent dat de loonhandicap met Frankrijk, die nu al twaalf procent bedraagt, nog verder groeit. We weten nog niet of het plan van Hollande volledig het juiste is, maar het bevat toch wel veel goede elementen.

Export

Na het Sociaal Pact van 1944 en het Globaal Plan van 1993 is het tijd voor een derde allesomvattend pact. Overheid, bedrijven en burgers moeten daarvoor de handen in mekaar slaan. De overheid moet meer waar leveren voor ons belastinggeld.  We betalen te veel belastingen voor wat we er in levenskwaliteit voor terugkrijgen. De opdracht voor de bedrijven is internationaal door te groeien door kostenefficiëntie,  innovatie en internationalisatie. Eén procent exportmarktaandeel per jaar winnen, is het doel. Aan de burgers is het om te investeren in competenties en langer aan de slag te blijven.

Een eerste grote pijler van het Franse pact is een verlaging van de arbeidslasten voor de bedrijven. Tegen 2017 wil Hollande die lasten met 30 miljard euro verminderen. Die lastenverlaging zal onder andere gebeuren door sociale bijdragen voor gezinnen te schrappen. Ook bij ons halen we de sociale bijdragen voor ziekte en kinderbijslag beter uit de loonkosten om ze uit de algemene middelen te betalen. Want die zaken hebben niets met arbeid te maken. Op die manier verlagen de loonkosten substantieel.

Ook in ons land kampen we met hoge loonkosten. Die liggen gemiddeld zo'n 16,5 procent hoger dan bij de buren. Bovendien hebben we een tekort van 2 procent op onze handelsbalans, terwijl we in 2002 een overschot van 4 procent boekten. Dat betekent dat de voorbije tien jaar liefst 24 miljard euro naar het buitenland is weggelekt, bijna evenveel als het hele budget van de Vlaamse overheid.

Shocktherapie

Laten we net als Hollande pleiten voor een drastische verlaging van de werkgeversbijdragen met 8,9 miljard euro. Dat zal de loonkostenhandicap halveren. Er moet ook een impuls van 2,3 miljard euro komen voor de koopkracht van iedereen die werkt . Ook een optioneel tarief van de vennootschapsbelasting van  20 procent is nodig. Zo’n shocktherapie kan 165.000 jobs over vijf jaar opleveren.

Om het pact met de bedrijven te bekostigen en de sociale zekerheid veilig te stellen, wil Hollande ook verder het mes zetten in de overheidsuitgaven. Tegen 2017 wil hij liefst 50 miljard euro besparen. Wij kunnen de hele operatie in ons land betalen door de overheidsuitgaven tegen het einde van volgende legislatuur (2019) af te bouwen tot 48 procent van het bruto binnenlands product (bbp). De overheidsuitgaven mogen maximaal één procent (nominaal)  stijgen per jaar.

Dit is haalbaar. Tot nu hebben onze overheden niet echt bespaard, ze hebben gewoon iets minder meer uitgegeven.