Turnhoutse impasse geeft al wankel vertrouwen in politici nieuwe deuk

Door Herwig Reynaert, politicoloog aan UGent.

‘Liefde is een kaartspel met jokers en pokers’, zingt Lisa Del Bo. ‘Een steekspel van geven en nemen. Een kaartspel van dames en heren. Liefde is een kaartspel voor winnaars zoals jij.’ Is het in de Turnhoutse politiek anders? Helemaal niet. Vervang liefde door politiek en je weet het wel. Eén ding is duidelijk: de liefde in de politieke meerderheid, en in de N-VA in het bijzonder is meer dan bekoeld. Kaarten doet men wel nog. Zwartepieten en pokeren.

Hoe is het zover kunnen komen? Vlak voor de zomer zei het voltallige N-VA-bestuur al eens het vertrouwen op in burgemeester Erwin Brentjens (N-VA) en schepen Willy Van Geirt (N-VA). De zomer en de bemiddelingsopdracht van Kris Van Dijck - Vlaams Parlementslid, burgemeester van Dessel en toch een zwaargewicht in de N-VA - leken raad te brengen. De politieke plooien leken gladgestreken. Maar schijn bedriegt. De messen werden geslepen. De oppositiepartijen zagen natuurlijk hun kans om de meerderheid van CD&V, N-VA en sp.a een peer te stoven. Ze roken bloed. Zo gaat het nu eenmaal. Politiek is niet voor doetjes.

De oppositiepartijen ontlokten een vertrouwensstemming in de Turnhoutse gemeenteraad. En, raar maar waar, ze haalden hun slag thuis. Ze kregen tijdens de stemming de steun van het merendeel van de N-VA-mandatarissen. De coalitie was meteen haar meerderheid kwijt.

Bourgeois

De stad Turnhout werd ‘structureel onbestuurbaar’, zoals dat zo mooi heet. Het is de eerste keer dat dit voorvalt in Vlaanderen. Het N-VA-hart van Vlaams minister van Binnenlandse Aangelegenheden Geert Bourgeois bloedt zonder enige twijfel dat het net met zijn partij gebeurt. Het is echt niet de week van de N-VA, en de week is nog maar pas begonnen.

De partij reageerde klaar en duidelijk. Voor ‘muiters, opportunisten en putschisten’ is bij hen geen plaats. De ‘afvalligen’ dachten ongetwijfeld aan het vervolg van het liedje van Lisa Del Bo: ‘Ook al ga je graag je eigen gang. Jou verlaten maakt me niet meer bang. Ik wil en zal je krijgen. Je aan mijn degen rijgen. Al speel ik nog met vuur.’

Wat nu? De politieke kaarten in Turnhout zijn in ieder geval grondig dooreengeschud. Antwerps provinciegouverneur Cathy Berx moet als bemiddelaar met die kaarten spelen. Voorwaar een ondankbare en ingewikkelde taak. De oude meerderheid alsnog in stand houden is geen optie. De ‘stoute’ N-VA’ers zijn al de deur gewezen.

Wat als de bemiddelingsopdracht niet slaagt? Dan kan de gemeenteraad op zoek naar een nieuwe burgemeester en een nieuw schepencollege. Geen sinecure. Sommigen ruiken ongetwijfeld hun kans en wrijven zich nu al in de handen.

Goed bestuur

En de Turnhoutenaar? Hij blijft enigszins verweesd achter. Amper een jaar na de gemeenteraadsverkiezingen komt de bestuursmeerderheid in zwaar water terecht. Goed bestuur lijkt stilaan ijdele hoop te zijn. Spijtig, want de Turnhoutenaar verdient beter. Het al wankele vertrouwen in politici heeft in Turnhout opnieuw een serieuze deuk gekregen. Het wordt tijd dat de lokale politici stoppen te pokeren. Ze moeten zich dringend herpakken.

Een laatste joker zullen ze van de bevolking ongetwijfeld nog mogen inzetten. Doe het in het belang van elke Turnhoutenaar. Anders dreigt volgend jaar al een onaangename kennismaking met de kiezer. De Turnhoutenaar zal niet wachten tot 2018 om een duidelijk signaal te geven.