We waren beter af met een regering van lopende zaken

Door Bart De Wever, voorzitter van N-VA en Steven Vandeput, Kamerlid voor N-VA

Wij vieren dit jaar de 25ste verjaardag dat de PS onafgebroken het federale niveau bestiert. In 1988 ging men de pensioenen hervormen, het arbeiders- en bediendenstatuut gelijkschakelen, de overheidsuitgaven saneren, de belastingdruk verlagen,... Sindsdien lijkt er niet veel ten goede veranderd. Onze belastingdruk behoort tot de top in Europa, qua loonkost zijn we kampioen en de overheidsuitgaven stegen tot historische hoogten. Dit jaar gingen meer dan 4.000 bedrijven failliet, wat de teller sinds het aantreden van Di Rupo op 15.000 brengt. Sinds 2012 daalde het aantal jobs met 16.000 en zitten 200.000 Vlamingen - onder wie 40.000 jongeren - zonder werk.

Echt verwonderd dat de Europese Commissie ons land een ferme tik op de vingers gaf, waren we dus niet. Sociaaleconomisch is het een puinhoop. De regering volgt het afgesproken saneringstraject niet en de sociaaleconomische hervormingen zijn tragisch onvoldoende. Groot was onze verbazing over het antwoord van de regering op de kritiek: ‘t is allemaal de schuld van de N-VA. De 500 dagen van lopende zaken hadden blijkbaar een dermate grote invloed op onze staatsfinanciën, dat 25 jaar PS in het niets verzinkt. Als een ondernemer zo’n budgetanalyse voorgeschoteld krijgt, kan die maar één ding doen. Zijn rekenmachine bovenhalen en tellen. Dat hebben we dan ook maar gedaan

Belastingdruk

Toen de regeringsploeg van Di Rupo begon, bedroeg het overheidstekort 3,88% van het bbp. Dit jaar komt het uit op 2,67%, een vermindering met 1,21%. Maar in de 500 dagen lopende zaken, toen er met voorlopige twaalfden werd gewerkt, verkleinde het tekort met 1,74%. De uitgaven stegen onder Di Rupo dan weer van 49,84% naar 50,54%. Tijdens die befaamde 500 dagen daalden (!) de overheidsuitgaven met 0,14%. Onder Di Rupo steeg de totale belastingdruk van 43,45% van het bbp naar een astronomisch hoge 45,03%. Een toename van 1,58%. In de ruim 500 dagen steeg de belastingdruk weliswaar ook, maar slechts met 0,83%.

Onder Di Rupo steeg de belastingdruk dus dubbel zo hard als in lopende zaken. Nu zal men ons tegenwerpen dat het allemaal de schuld van de spilzieke gemeenten, gewesten en gemeenschappen is. Maar dat is buiten het Planbureau gerekend. Ruim 80% van de uitgavenstijging is de verantwoordelijkheid van de federale regering.

Roodkapje

Één conclusie dringt zich op. Onder Di Rupo stegen de overheidsuitgaven, en toch werd het tekort licht teruggedrongen. Hoe kan dat? Door een gigantische toename van de belastingen. Een ongeziene, maar stiekeme belastinglawine treft de middenklasse. De roerende voorheffing op het spaargeld nam met 66% toe, er kwamen btw-verhogingen, en de aftrekken op kinderopvang, giften, pensioensparen, hypotheek, bedrijfswagen, energiebesparende investeringen, dienstencheques en ga zo maar door, werden verminderd. Dat deze regering zich kapot bespaart is zo ver van de werkelijkheid dat Di Rupo en Roodkapje op weg naar grootmoeder elkaar intussen gekruist zijn. Deze regering belast de middenklasse en de economie kapot.

Dat is het rapport dat de federale regering kan voorleggen. Onder lopende zaken daalden de overheidsuitgaven, verminderde het overheidstekort sneller en namen de belastingen minder sterk toe. Oordeelt u zelf met wie we beter af waren: lopende zaken of de huidige achteruitlopende zaken?