2034, een fantasie zonder treinen

Ik kijk rond. De mensen in de auto’s lezen de krant, telefoneren of doen een dutje. Kinderen maken hun huiswerk. Ze zijn niet vergezeld van hun ouders. Voor de schoolpoort stappen ze uit. De wagentjes rijden meteen verder, om iemand anders op te pikken. De meeste mensen bezitten geen auto meer. Ze hebben een abonnement bij een autodeelfirma. Gemakkelijk, je hebt altijd een wagen ter beschikking en parkeren hoeft niet.

Sinds een paar jaar zijn de treinen van de sporen gehaald. Het had geen zin meer om mensen met veel te grote, logge voertuigen naar plaatsen te brengen waar ze niet moesten zijn, op momenten die hen niet uitkwamen. De spoorbeddingen zijn verhard en wemelen nu van de zelfrijdende auto’s en vrachtwagens.

De sliert wagens vertraagt of versnelt soms. Eigenlijk let ik niet op het verkeer. Mijn auto doet alles zelf. Hij is voorzien van slimme sensoren die alles detecteren en met de andere auto’s en de weginfrastructuur communiceren. Een centrale computer in het verkeerscentrum coördineert het geheel.

Ik rijd voorbij de oude bouwput van de Oosterweelverbinding. Na jaren gekrakeel is het project gestopt. De overheid heeft het budget geïnvesteerd in de toekomst. Eerst, in een overgangsfase vanaf 2020, zijn speciale lanen aangelegd voor de geautomatiseerde wagens. Dan zijn in heel het land wegen en parkings van sensoren voorzien. Vandaag zijn alle oude wagens uit het verkeer gehaald. Auto’s beschikken niet meer over een stuur of remmen. Voor veel mensen was het afgeven van het stuur een moeilijke stap. Zelf rijden betekende vrijheid. Maar wat is die vrijheid waard als je constant in de file staat? Bovenop was de tol hoog. Door die vrijheid stierven jaarlijks wereldwijd 1,24 miljoen mensen in het verkeer en waren er 50 miljoen gewonden. Weinig oorlogen eisen zoveel doden. Maar wie echt wil, kan zelf nog rijden, op een racecircuit.

Vandaag is iedereen sneller op zijn bestemming. De reden ? De wegen zijn efficiënt benut, er zijn haast geen ongelukken en parking zoeken veroorzaakt geen oponthoud. Het tijdperk van de files is voorgoed voorbij. Maar heerlijk is vooral de zuivere lucht die je opsnuift. Alle auto’s rijden op waterstof. Toyota en Honda lanceerden in 2015 de eerste prototypes.

Plots steekt een groep fietsers de straat over. De sliert auto’s wijkt uit. Fietsers zijn in 2034 geen zwakke weggebruikers meer. Zij sturen nog wel en kunnen zo hun wil opleggen aan het verkeer.

Lang was de auto ouderwets. Hij leek op de kar van de Romeinen, voorzien van een verbrandingsmotor. De zelfrijdende wagen is een gigantische stap voorwaarts. Er is mensen veel leed bespaard en het levenscomfort is aanzienlijk verbeterd. Google gaf de aanzet in Silicon Valley. Vanaf 2014 ontwikkelden alle grote merken - Ford, Audi, Volvo, Mercedes - hun eigen modellen. Zes jaar later, in 2020, ging men over op massaproductie. Een direct en spijtig gevolg was werkloosheid in de taxi- en transportsector.

Plots staan we stil. ‘Ex-havenarbeiders blokkeren de weg’, lees ik op mijn tablet. De Antwerpse haven is sinds kort volledig geautomatiseerd. Gigantische robots laden en lossen de schepen. Computergestuurde wagens transporteren de containers, 24/7. In 2014 was Brisbane de eerste stad met zo’n haven. ‘Het is een ballet van getemde reuzen’, schreef de krant The Australian toen lyrisch.

Vandaag, in 2034, zijn robots overal. Ze nemen allerlei gedaanten aan. Soms zijn ze onzichtbaar. Ze vervangen de mens in domeinen waar hij tekortschiet. De zelfrijdende wagen is de meest succesvolle robot. Met de mens aan het stuur zou deze graad van veiligheid, interactie en efficiëntie nooit zijn bereikt. Het verkeer in 2034 is van een andere orde. Noem het bovenmenselijk. Wie niet beter weet zou denken dat de hand van God ermee gemoeid is